Love in Disguise (Book 2)

Chapter 7: Hawaii.

Chapter 7: Hawaii.

-

Chance's POV

"We're okay here, thanks." I ended the call at tumingin sa kasama ko na tulog na sa may sofa.

I know she's still awake earlier nang mag goodnight ako sakanya pero ngayon sure nakong tulog sya. Nilagay ko rin ang coat ko para ibalot sa katawan nito.

Oo, planado ko ang lahat. Napansin nyo ba?

Kung bakit offline ang phone, unable to use din ang elevator at kung bakit sarado sa fire exit? It's all because me. Buti na nga lang nakisama yung phone nya at na dead bat.

I know it's lame pero I want to spend more time with her, especially sa ganitong pagkakataon. Cause now I can even watch her sleeping na hindi kailangan nang excuse. I can stare at her whenever I wanted at mostly because i'm with her.

At gusto ko rin malaman kung may nararamdaman parin ito sakin. Kung tutuusin pwede naman itanong nalang diba pero natatakot ako. I know duwag na ko sa tingin nyo like even before, matagal ko nang alam yun. All my suicide attempts, pagiwas at lahat nang kaduwagan nagawa ko na. Masisisi nyo ba ko?

Kahit sinong taong nagmamahal naduduwag din.

Kaya nga gusto kong malaman hindi dahil gusto kong manigurado kundi dahil hindi ko kayang marinig sakanya na hindi na nya ako mahal.

If I am the greatest coward, Ernest is the greatest pretender here.

Kahit feelings nya kayang kaya nyang itago sakin. Remember nagawa na din nya yun, kasabwat pa si Jake. Kaya gusto kong alamin yun sa kilos nya at hindi galing sa bibig nya.

"Hmmm."

I look at her. She's still sleeping. I grab my phone and took a picture of her. I just lied earlier nang sabihin kong dead bat ako.

I pulled out my wallet at pinagmasdan yung picture naming dalawa. This picture was taken at Incheon before. She's wearing her beautiful smile here and I hope to see that again.

Nang iwan nya ko I realized how fool I am para pakawalan sya pero masisissi ko ba sya? All I did was to give her pain. Ni hindi ko nga alam kung naging masaya ba sya sakin.

Kaya sa loob nang four years inayos ko ang buhay ko. It takes time to let go of Elaine and I know gusto rin naman ni Elaine na maging masaya ako. She's dead but not Ernest.

Kaya nang magkaroon ako nang lakas nang loob ay tinapon ko na lahat nang makakapagpaalala sakin kay Elaine. I only kept things that reminds me of Ernest at kasama na yung picture nato.

Tumabi ako sakanya at pinagmasdan lang ito.

"C-chance."

Kahit medyo nagulat ako napangiti parin ako. Ito ang pangalawang beses na sinambit nya ang pangalan ko. Sana lang kahit sa panaginip maganda parin ang nangyayari. Masyado ko syang nasaktan noon kaya hindi ko alam kung may maganda bang naidulot sakanya ang relasyon namin noon. Haays.

"I'm sorry." I whispered. Isinandal ko ang ulo ko sa sofa habang pinagmamasdan sya.

--

Ernest's POV

Nasilaw ako sa sikat nang araw kaya alangan ang mata kong dumilat. Nang maaninag ko na ang paligid halos mapaipod ako nang makita ko sya sa harap ko at isang metro lang ang layo ng mukha namin sa isa't isa. Pero nawala agad yun nang piliin kong titigan sya.

I grab the opportunity to stare for once on his handsome face.

Kahit matagal nang panahon ang lumipas hindi parin nagbabago ang itsura nito, mas lalo pa itong gumwapo sa paningin ko.