Bıktım artık...
Her gece sesizce kalkıp,kimseyi uyandırmadan, kimse beni fark etmeden gidip ağlamaktan,çığlıklarımı içime atmaktan bıktım. O kadar çok biriktiki içimdekiler artık taştı ve kabuk bağladı kalbim. Gündüz hissizleştim,gece hiçleştim.
Kayboldum mavinin derinliğinde her sabah ve her gece siyaha sarıldım en sonunda ise bıktım dayanamaz oldum. Yapamıyorum artık acıyor en derinim. İhtiyacım var sesimi birinin duymasına,beni sarmasına. Umut yok ama yinede gidemiyorum neden?
Her masal'ın mutlu sonla bitmediğini anlamak için fazla küçük değil miyim?
Her kaybolmuş bir kaybeden olmak zorundamı peki?
Neden herkez gülerken ben ağlıyorum,hiç mi hakkım yok gülmeye?
O kadar iğrenç miyim cidden,hiç mi sevilecek bir yanım yok benim?
Ne olur duyun çığlıklarımı,gündüzler düşman geceler mesken olmuş bana....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir gençin saklı defteri
DiversosBu bir kitap değil. Size bu satırlarda masum bir kızın kötü bir çocuğa aşık olmasını, Sihirli güçleri olan insananların evreni kurtarmasını yada birbirlerini çok seven insanların mizah dolu hikayelerini anlatmayacağım. Bunlar avunulacak şeyler Bu be...
