''Banka hesabımdan esrarengiz bir şekilde tüm param gitmiş ve iki gündür kayıptın. Bir alakan olabilir mi acaba kardeşim?'' diyen Zeref'le Natsu yutkunarak ona dönmüştü.
''Y-yuo-'' cümlesine devam edecekti ki telefonuna ardı ardına gelen mesajlarla kurtuluşunu bulmuş oldu. Hızlıca odasına giderek kapıyı kilitledi ve kendini yatağa atarak mesajlara baktı.
-Lucy-Natsu WhatsApp konuşması-
Lucy: DWŞEGLDSŞGÖWEUKLYU
Lucy: QWEWLKFSAJQWEWGJJF
Lucy: FJSFJJGGPEWTFGSDATGW
Natsu: Klavyenin üzerine mi oturuyorsun?
Lucy: Tavşan kız kostümü içinde çok tatlıydın Natsucchi ( ˘ ³˘)♥
Lucy: *ses kaydı*
Natsu: Ahahahahahah
Natsu: Kes şunu -.-
Natsu: Hem onu senin mazoşist dileğin için giymiştim. Sen de giymiştin unutma.
Lucy: *görüntü* ama bana yakışıyor değil mi?
Lucy: Natsu?
Lucy: Hey? Neden çevrim dışı oldun?
Natsu kanayan burnunu sildikten sonra yazmaya devam etti.
Natsu: Neyse ne -_-
Lucy: *görüntü*
Lucy: *görüntü*
Lucy: *görüntü*
Lucy: ÇSDÇGÖLGWLKGSD
Natsu : Bu bir suçtur ! Ben senin gizlice tavşan kız kostumlü fotoğrafını çektim mi?
Lucy: Evet çektin. Fark etmedim sanma.
Natsu: -/////-
Natsu: Ah, bugün izinliyim! Tüm gün boyunca yatacağım ve manga okuyacağım~~
Lucy: Peki ya bugünki dileğim?
Natsu: ...
-Natsu çevrimdışı-
Lucy: Natsu?
Lucy: Bana yardım etmemeye bu kadar istekli olduğunu bilmiyordum.
Lucy: Pekala.
-10 dakika sonra-
Natsu: Kapıyı aç.
Lucy: Ne?
Natsu: Kapıdayım.
---
Lucy üstündekileri umursamadan kapıyı açınca nefes nefese kalmış bir Natsu görmeyi planlamıyordu. Kapıdan destek alarak nefeslenen Natsu bir süre sonra başını kaldırarak ona gülümsedi.
''Mavi kedili pijama ha? Aynısı bende de var.'' dedikten sonra Lucy üzerindeki bol pijamaları çekiştirdi ve kıkırdadı.
Layla ve Jude dükkandaydılar. Lucy ise evde yalnızdı. Biraz geri çekilerek kapıyı açtı ve Natsu'nun içeri girmesine izin verdi.
Beraber salona giderlerken Natsu her zamanki gibi Lucy'i izliyordu. Saçlarını salaş bir topuz yapmıştı. Ona bol gelen mavi kedili pijamaları ve ev haliyle bile büyüleyiciydi Natsu'nun gözünde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dilek Defterim
Fanfiction''Tıpkı bu defterin sayfaları gibi, insanlar da giderek kaybediyor renklerini. O yüzden bu defteri tutuyorum. Bir gün onların arasına karışacağım ben de. Belki herhangi bir sayfada kuruyup kalmış gül yaprağı, belki unutulup gitmiş kitap ayracı, aral...
