Multimedia bölümündeki müzikle beraber okuyabilirsiniz.
Ben Filistinli bir insanım doğduğumda, yani ilk ağladığımda çığlıklarım silah sesleri arasında vücudunun parçaları kopan, bir bir ölen insanların çığlıklarına karıştı. Ben her gün bir onar onar kaybedilen canların telafisi olmaya gelmiştim.
Ölümler o kadar hızlı bir şekilde artıyordu ki benim gibi dünyaya yaşamak için gelenler ölenlerin telafisini yapamıyordu. Bize atılan her kurşun beraberinde bir insanın hayatını alıp gidiyordu.
Büyüyordum. Yavaş yavaş büyüyordum. Oyuncak olarak kurşunlarla oynuyordum, etrafımda sürekli İsrail askerleriyle ilgili korkunç hikâyeler anlatılıyordu… Annemin sol bacağının dizinden aşağısı yoktu. Anlatılanlara göre babamda direnişe gittiği zaman öldürülmüş. Bense daha yeni doğmuş ve ölmemeye çalışıyordum.
Eğer Filistinliyseniz normal bir hayatınızın olması fikri hayal bile edilemez. Yaklaşık elli, altmış yıldır bize işkence ediyorlar. Anneler çocuklarını uslu durmaları için korkutma gereği duymuyorlar. O görev zaten İsrail askerleri tarafından gerçekleştiriliyor. Eğer Filistin’de bir çocuksanız zaten doğduğunuz gün İsrail askerleri tarafından büyüklere gösterilen muamelenin aynısını görürsünüz. Onlarla beraber öldürülür, onlarla beraber işkence görürsünüz.
Bu karmaşa arasında büyüdüm. 10 yaşına gelmiş olmam lazım. 7 yaşıma bastığımda annem İsrail askerleri tarafından tecavüze uğradı ve döverek öldürüldü. Annemi kurtarmak istedim. Özel kıyafetler giyinmiş ve korkunç silahlara sahip olan koca cüsseli asker beni tek eliyle öyle bir savurdu ki birkaç saniyeliğine kuşların nasıl hissettiğini anladım, havada uçtum ve başımı bomba atılması sonucu patlayıp parçalara ayrılan yıkık dökük ev dediğimiz yerin duvarına çarptım. Başımdan kanlar akarken en son hatırladığım şey anneme atılan teklemelerdi.
Bugün duyduğuma göre en başından beri bize destek olan Türkler Mavi Marmara adlı gemiyle bize büyük bir yardıma gelecekti ve bu yardım sadece Türklerin değil diğer ülkelerinde birleşmesi sonucu gerçekleşecekti. Sonunda dünya yardım çığlıklarımızı duymuştu ve burada yapılan katliama sessiz kalmayacaklardı.
Uzun bir bekleyiş sonrasında yardım gelmedi. Ama haber geldi. İsrail yardım gelmesini de engellemiş.
Burada bir başımıza kaldık yaşam savaşı veriyoruz yardım çığlıklarımızı duyan olmuyor. İnsanlarda vicdan kalmamış. Askerler zaten bizim için canavardan ibaret. Biz burada onar onar, yüzer yüzer ölüyoruz. Siz mutlu hayatlarınıza devam edin.
Kapatın gözlerinizi, bizleri görmeyin!
Kapatın kulaklarınızı, duymayın!
Dinlemeyin vicdanınızın sesini, biz burada ölüyoruz.
Siz mutlu, huzurlu hayatlarınızı yaşamaya devam edin. Şunu da unutmayın ki burada ölen yalnızca biz değiliz. Burada ölen şey sizin insanlığınız.
“MAVİ MARMARA” ADLI BELGESELİ İZLEYİN LÜTFEN HER ŞEY BİLGİLERİYLE BELGELERİYLE KANITLANMIŞTIR. FİLİSTİNLİ KARDEŞLERİMİZE YAPILAN ZULME SESSİZ KALMAYALIM.
