-Sen her zaman çok şanslı oldun anne..
-Neden?
-Seni her zaman unutamayan insanlar oldu çünkü.
-Ne alakası var? Senin de vardır mutlaka.
-Ben erkek olsam, benim gibi birini sevmezdim.
-Saçmalama..
-Öyle ama. Güvenemiyorum insanlara.Çoğundan iğreniyorum. Ve sert bakışlarımı gizleyemiyorum. Yanaşmaktan korkuyorlar bana. Alttan alamıyorum insanları. Konuşamıyorum bile, yazabiliyorum sadece. O da yarım yamalak. Kalbim kırık olduğundan, başka kalpleri kırmaktan çekinmiyorum. Unutulmaz olamadım hiçbir zaman.
