Hala kendi yalnızlığımda boğuluyorum.
Hala nefes alamıyorum.
İçimdeki boşluk gün be gün büyümeye devam ediyor. Sürekli kendi içimde bir şeyin yokluğunu hissediyorum. Bir parçam hala hissiz.
Dolduramıyorum bir şeyleri, anlamlandıramıyorum bir türlü hayatı ve bu beni deli ediyor. Düşündükçe kendimi kaybediyorum. Düşüncelerime bir türlü ket vuramıyorum. Kafamın içindeki şeyler bir bir beynimi kemirmeye devam ediyor ve ben gün geçtikçe kopuyorum bu dünyadan.
Mehmet pişkini düşünüyorum çoğu zaman. Videosunu izlerken gözlerinde gördüğüm ölümü düşünüyorum. O yaşamdan usanmış bakışları düşünüyorum. Ailemi düşünüyorum, arkadaşlarımı, arkadaş dediğim o insanlar. Her şeyi düşünüyorum. Durduramıyorum düşünmeyi. Susturamıyorum beynimin içindekileri.
Nefes alamıyorum.
