Badboys Of Stalkers #2

12.

Sofie

Het is inmiddels helemaal donker, nog steeds zit ik op hetzelfde bankje. Ik kan wel rond lopen, maar ik weet niet echt waar ik ben dus dat heeft toch geen zin. Ik laat mijn hoofd op het bankje liggen en sluit mijn ogen, lekker ligt het niet, maar alsnog val ik al snel in slaap.

-

Een druppel valt op mijn gezicht, gevolgd door meer. Knipperend door de regen probeer ik mijn ogen te openen, donkere, bijna zwarte wolken staan aan de hemel. Een storm. Snel sta ik op en loop verder.

"Hey, wacht!" hoor ik iemand achter me roepen. Ik sta gelijk stil en kijk achter me. Een jongen komt mijn kant uit gelopen.

"Eh, hey?" zeg ik vragend terug, "ken ik jou?"

"Nee, ik denk het niet, maar wat doe je hier in de regen zonder jas? Het is veel te koud!" zegt hij.

"Ik ben weggelopen. Het is een lang verhaal, als je het niet erg vind leg ik het nog wel een keer uit." Hij knikt en slaat zijn jas om mijn schouders.

"Kom mee, je kan bij mij wel opwarmen." Ik knik ik en loop met de jongen mee naar een auto, we stappen in en rijden gelijk weg.

"Hoe heet je?"

"Sofie." Hij knikt en richt zijn ogen weer op de weg.

Niet veel later komt de auto tot stilstand voor een huis en lopen we er naar binnen.

"Pap, dit is Sofie, ze liep buiten in de storm toen ik haar vond."

"Oke, ga maar even naar je kamer en pak een warme deken voor haar, ik maak wel wat warme chocomel."

We lopen de ronde wenteltrap omhoog en stappen een kamer binnen.

"Ga maar op bed zitten. Ik ben Matthias trouwens, maar noem me maar Matt." Hij slaat een deken om me heen.

"Dankje." zeg ik dankbaar en glimlach naar Matthias.

"Wil je misschien nu vertellen waarom je weggelopen bent?" vraagt hij voorzichtig. Ik knik langzaam en begin mijn verhaal.

-

Ik doe weer een stukje stof van mijn shirt opzij en laat het litteken zien, "Max schoot me in mijn schouder. Dat was ondertussen al bijna vier en een halve maand geleden." Ik slik en herpak me weer snel en vertel verder.

"Jason vroeg me mee naar zijn gala wat gisteravond was, ik ging mee en het was echt gezellig. Die avond bleven we met een paar andere vrienden bij Nick, een vriend van hem, slapen. Die ochtend erna, nadat ik klaar was met douchen, zoende hij me ineens. Ik duwde hem weg, en toen hij me die middag weer ophaalde bij Anna waar ik was, vroeg hij waarom ik toeliet dat hij me zoende en zo, het was niet waar want ik duwde hem weg. Hij geloofde me niet dus ik stapte de auto uit en liep weg. Ik liep het bos in en ging daar tegen een boom op de grond zitten, het leek alsof ik die Max op me af zag komen dus ik rende weg. Ik was doodop dus ging buiten op een bankje liggen." Een diepe zucht rolt tussen mijn lippen door.

"Wow, heftig." is het enige wat uit zijn mond komt voor hij me in zijn armen sluit, "het komt wel goed, je mag van mij wel hier blijven voor een tijdje. Als je je moeder wel even wilt bellen dan."

Even later sta ik met de huistelefoon aan mijn oor.

"Ja nu gaat het wel weer een beetje, ik ben nu bij een jongen die me vannacht heeft opgevangen." zeg ik na mijn hele verhaal opnieuw te vertellen.

"Oke mooi, laat je me wel weten wanneer je weer naar huis komt."

"Ja zal ik doen mam. Doei!"

"Doei!"