Badboys Of Stalkers #2

17.

Max

"Kom, we gaan een stukje lopen buiten." Ilona kijkt me vragend aan, "ja ik laat je niet wegrotten in dit kamertje, je mag echt wel naar buiten hoor."

"Oke dan." Ik geef een jas aan Ilona en pak haar arm vast.

"Probeer niet te ontsnappen, we gaan door een bos lopen dus je raakt makkelijk verdwaald." Ze knikt en loopt achter me aan.

-

"Eigenlijk ben je helemaal niet zo, eh ja, slecht." zegt Ilona ineens.

"Hoe bedoel je?"

"Nou, ik moet toegeven, voordat je mijn mobiel innam, heb ik nog gebeld met een vriend. Hij was bang dat je me zou betasten of verkrachten."

"Dus je loog tegen me? Waarom?" vraag ik boos.

"Ik was bang dat je me pijn ging doen als ik het zei."

"Ilona, ik doe je echt niet zomaar pijn. Ik moet trouwens ook iets bekennen. Drie maanden geleden ben ik op aanraden van mijn broer, gestart met therapie
Als ik dat niet deed was de kans inderdaad groot dat ik je zou verkrachten uit frustratie."

"Dan is die therapeute wel goed, ik hoorde je roepen op de gang vannacht, maar ineens was het weer stil zonder ook maar een geluid van een gevecht."

"Dus je hoorde het." Ze knikt en gaat stil staan.

"Max, ik ken je niet lang, maar ik heb je leren kennen als een zelfverzekerd en aardig iemand. Ik weet 100 procent zeker dat je zo ook echt bent, en ik wil zelf niet als therapeute klinken, maar je kan altijdalles aan me kwijt." Ik sla mijn armen om haar een en houd haar stevig vast.

"Het verbaasd me dat je nog steeds in me geloofd, ook al heb ik je gewoon ontvoerd."

"Dat je me ontvoerd hebt, veranderd niks aan dat ik geloof dat je anders bent dan nu."

--------------------------------

Tweede update vandaag speciaal voor wondergirl101 <3 :)