Badboys Of Stalkers #2

4. Bonus!

Anna

"Fijn dat je nog wilde komen." zegt Mick als ik bij hem ben gaan staan. Hij neemt me mee naar een bankje in het park, naast een groot meer tussen de bomen.

"Geen probleem, ik wil graag duidelijkheid." zeg ik terwijl ik ga zitten.

"Dus, waar wil je mee beginnen?" vraagt hij ongemakkelijk. Ik zucht en friemel aan mijn armbandje, dat ik ook van mijn oma kreeg voordat ze overleed. Ik schud mijn hoofd en kijk naar beneden.

"Waarom heb je me nou eigenlijk ontvoerd?" vraag ik na een tijdje. Hij haalt zijn schouders op.

"Ik hield van je, en nu nog. Ik kon het niet aan jou te moeten zien bij andere jongens."

"Ja dat hoef je me toch niet gelijk te ontvoeren!" roep ik uit. Mick kijkt me geschrokken aan, en kijkt vervolgens naar zijn handen.

"Ik weet het. Ik heb van jongs af aan elke avond op de bank gezeten, en aan moeten zien hoe mijn vader elke keer weer met een andere vrouw thuis kwam. Elke keer sloot hij ze op in een kamertje. Mijn vader vertelde me altijd dat het oké was, dat het niet erg is om zomaar meisjes te ontvoeren en ze op te sluiten in een kamer. Een paar weken geleden, toen ik jou leerde kennen. Ik was gelijk stapelverliefd op je, op het moment dat je ineens naast Nick moest zitten, deed me pijn, al kon jij er niks aan doen. Ik dacht aan wat mijn vader me altijd vertelde, het meisje die je bang bent te verliezen, ontvoeren zodat je niet bij je weg kan komen." verteld hij aan een stuk door. Ik kijk hem medelijdend aan, zoiets had ik nooit verwacht.

"Wow, uh oké. Ik verwachtte dit niet, maar je had me gewoon moeten vertellen dat je me leuk vond, dan had die hele ontvoering niet eens gehoeven."

"Ja als ik gelijk na een dag zou zeggen dat ik je leuk vind zou je me raar aangekeken hebben. Dan had je me vast aangezien voor een of ander kind dat denkt ieder meisje te kunnen krijgen."

"Nee, echt niet. Luister, je bent een super aardige jongen, je bent zeker niet lelijk, en ik kan het goed met je vinden al vanaf dat ik je leerde kennen. Ik had het echt niet raar gevonden, maar waarschijnlijk juist leuk."

"Vind je me echt leuk dan?" vraagt hij zacht.

"Ja, ik vind je leuk, ik denk niet zo lang als jij mij, maar ik zag hoe goed je alsnog voor me zorgde tijdens de ontvoering, ik ben iets voor je gaan voelen, maar ik kon het niet plaatsen op dat moment. Nu weet ik zeker dat ik je echt leuk vind." zeg ik terwijl ik zijn hand vast pak, hij kijkt me glimlachend aan. Ik kijk ondertussen op mijn horloge, tien voor half vijf.

"Mick, ik moet over tien minuten thuis zijn." zeg ik snel en ik sta op. Hij pakt mijn hand vast en gaat voor me staan. Plots voel ik zijn zachte lippen op de mijne. De lippen die ik meerdere malen op mijn huid heb gevoeld, en meerdere malen op mijn lippen, maar het voelt als de eerste zoen tussen ons beiden. De zoen de miljoenen vlinders in mijn buik laat ontploffen en buiten om me heen vuurwerk laat afvuren.

"Ik hou van je, Anna, echt heel veel." fluisterd hij.

"Ik ook van jou."

"Wil je mijn vriendjn zijn." fluistert hij zacht. Ik knik en beantwoord zijn vraag met een knuffel.

The end :)

Nou ja, bijna.

Je kan nogsteeds vragen insturen voor de Q&A! En owja, je mag ook vragen stellen aan de vader van Max en Mick. Ghehehe.

xxx