Badboys Of Stalkers #2

2. Bonus!

Anna

Na een lange dag plof ik zuchtend op de bank.

"Was het vermoeiend?" vraagt mijn moeder als ze de woonkamer binnen komt lopen. Ik knik en een zucht verlaat opnieuw mijn mond.

"Ik ging naar de administratie om te vragen in welke klas ik zat, maar de vrouw die er hoorde te zitten was er niet eens." Mijn moeder kijkt me aan alsof ik een eng horrorverhaal vertel en dat ik snel door moet gaan met vertellen, "na een tijdje kwam er een jongen naar me toe gekomen bij wie ik de hele dag in de klas heb gezeten. Uiteindelijk is er gezorgd dat ik bij hem in de klas zit." Ik eindig mijn verhaal ademhalend en glimlach zwak.

"Dus het is wel goed gegaan."

"Ja opzich wel, maar het was echt zo vermoeiend. Maar ik ga zo even huiswerk maken." Mijn moeder knikt en staat op.

"Je vader komt vanavond pas rond tien uur thuis, dus we eten met zijn tweeën."

"Is goed." Ik sla mijn tas weer om mijn schouder en strompel de trap op. In mijn kamer ga ik aan het bureau zitten en sla ik mijn wiskunde boek open.

Na een drie kwartier ben ik al klaar met mijn huiswerk. Ik ga op bed liggen en staar naar het plafond, wat er ineens heel interessant uitziet. Vanavond gaat echt de hel worden. Als pap zegt dat hij rond tien uur thuis is, wordt dat sowieso later.

"Ik zie wel wat er gaat gebeuren." mompelt ik zacht tegen mezelf.

"Het eten is klaar!" hoor ik mijn moeder roepen. Ik sta op en ren -voor zover het kan- de trap af. Mijn moeder komt de keuken uitlopen met twee borden lasagne en gaat op de bank zitten.

"Lekker lasagne!" roep ik blij.

*

Ik kijk op de klok en zie dat het al elf uur is. Een uur geleden had pap al terug moeten zijn, of te wel: het gaat echt een hel worden vanavond.

"Ga maar vast slapen, ik wacht nog even tot je vader thuis is." zegt mijn moeder.

"Is goed, tot morgen. Oh en mam, als het fout gaat en pap naar me vraagt, wil je dan zeggen dat ik bij een vriendin slaap?"

"Ja tuurlijk, het komt wel goed." Ik loop de kamer uit en loop langzaam de trap op. Op mijn kamer kleed ik me om in mijn pyjama en poets tanden op de badkamer.

Ik ga op bed liggen en staar weer eens naar het o zo interessante plafond. Ik stop mijn oortjes in mijn oren en zet muziek op. Ik sluit mijn ogen en zing zacht mee met de muziek.

Ongeveer een uur later hoor ik de voordeur hard dichtslaan.

"Karen! Kom hier!" wordt er vlak na geroepen. Nog een dichtslaande deur en een hoge gil verraad dat mijn vader weer dronken is, zoals altijd. Dan komt hij thuis en als het dan niet gaat zoals hij wilt, gaat hij slaan. En hard ook.

"Wat is er Bas?" hoor ik mijn moeder nog vragen voordat de woonkamer deur ook dichtslaat.

Even later hoor ik de deur weer open en dicht gaan. Ik sla de deken van me af en verstop mezelf onder het bed. Het is een hoog bed maar het dekbed van mijn bed zelf komen gelukkig net tot op de grond.

"Anna!" roept mijn vader, ik houd een stukje van de dekbed omhoog en zie dat hij naast het bed staat.

"Anna?" roept hij weer.

"Anna is bij een vriendin slapen!" roept mijn moeder van beneden.

"Ze is wat!? We zijn net verhuisd en je laat haar nu al bij vreemden in huis slapen? Je bent gek!"

Ik laat mijn hoofd op het kleine kussentje liggen en trek de deken die ik onder het bed gelegd heb, over me heen.

*

Ik word langzaam wakker door mijn wekker die afgaat, ik zucht en rol onder mijn bed uit. Ik zet de wekker uit en zie dat het zeven uur is. Ik pak een zwarte broek en een wit t-shirt uit de kast en kleed me om.

Ik loop voorzichtig mijn kamer uit, in hoop dat mijn vader nog slaapt of al weg is. Zachtjes loop ik de trap af en kijk ik door de glazen deur de woonkamer binnen.

"Anna, hij is al werken." zegt mijn moeder als ik bij haar ben gaan staan in de keuken.

"Mooi."

"Waar heb je nou eigenlijk geslapen?"

"Onder mijn bed, ik heb er een deken en kussentje neergelegd dus ja." zeg ik.

"Slim."

Ik stop mijn broodtrommel in mijn tas en sla hem om mijn schouder.

"Ik ga naar school mam!"

"Oke, veel succes!"

Ik gooi de deur achter me dicht en loop richting de school.

Eenmaal daar aangekomen loop ik naar de grote trap, waar ik met Mick heb afgesproken.

"Anna!"  roept Mick achter mij.

"Hey, Mick. Waar hebben we les?" vraag ik.

"In lokaal 20, we hebben Engels." Ik knik en loop met Mick mee naar het lokaal.

*

"Ja dat is bijna elke dag al zo. Ik ben bang dat hij vanmiddag vroeg thuis is en boos wop me wordt." zeg ik nadat ik Mick vertelde over gisteravond.

"Wil je anders met mij mee naar huis? Je mag vast wel blijven eten."

"Ik vind het goed, ik bel mam straks wel."

Ondertussen lopen we het warme lokaal in, de muffe geur dringt mijn neus binnen.

"Anna, ik moet namens je mentor door geven dat je de komende weken langs Nick zit." Ik knik en kijk Mick aan, die mij teleurgesteld, maar volgens mij ook jaloers aankijkt. Ik vraag me af waarom, maar ga op de aangewezen plaats zitten, naast een jongen die Nick blijkt te heten.

*

Nadat de laatste bel is gegaan en we allebei onze spullen hebben gepakt, lopen we het schoolplein op.

"Kan ik misschien bij jou achterop, ik heb geen fiets bij."

"Ja hoor." Ik spring achterop en klem mijn armen vast om Mick heen.

Na een tijdje fietst Mick een pad op wat leid naar een groot huis. Met grote ogen en mijn wenkbrauwen opgetrokken kijk ik om me heen.

"Woon jij hier?!" vraag ik vol verbazing. Mick knikt en kijkt naar de grond.

"Ja, samen met mijn broer, Max. Mijn ouders zijn een paar jaar geleden gescheiden, mijn vader had het er erg moeilijk mee. Hij bood een huis aan voor ons, omdat hij zijn verdriet uitte in woede, hij was bang dat hij ons pijn zou doen." verteld Mick, terwijl hij nogsteeds naar de grond kijkt. Hij maakt een deur open en we lopen naar binnen. Er staat een groot bed, en achter een andere deur zit waarschijnlijk een badkamer.

"Mag ik misschien vragen waarom je ouders gescheiden zijn, of wil je er liever geen antwoord op geven. Ik begrijp dat wel."

"Mijn vader is vreemdgegaan, hij werd onder druk gezet door mensen maar mijn moeder kwam er achter. Sinds dien heet hij een aantal meiden verkracht. Maar zo ben ik niet, ik verkracht geen meiden, geloof me."

"Geen zorgen, ik vertrouw je." Mick knikt en staat op van het bed waar we op zijn gaan zitten.

"Ik ga even wat eten halen als je het niet erg vind." hij loopt de deur uit en nog geen vijf seconde later hoor ik een klik. Ik loop naar de deur en probeer hem open te maken, wat niet gaat.

Ik zit opgesloten.

Eindelijk het einde van dit hoofdstuk...
1233 woorden waarvan er ongeveer 977 niet eens over een soort ontvoering gingen haha.