Badboys Of Stalkers #2

16.

Sofie

"Nee! Je gaat meewerken!" schreeuwt hij naar me. Ik ruk me los uit zijn greep en ren naar buiten. Hij rent achter me aan.

Ik ontwijk zoveel mogelijk takken en bomen in het bos waar we door rennen, snel kijk ik achter me en zie dat hij me al bijna inhaalt.

Ik kijk weer voor me en zie in een keer alles voorbij flitsen. In een seconde zie ik een bos takken in mijn gezicht en de grond op me afkomen.

Ik kijk zijn kant op en zie hem staan, met een pistool op mij gericht. Zijn vinger verplaatst zich naar de trekker.

"Je hebt er zelf om gevraagt Sofie, ik had je vrij kunnen laten als je meewerkte, maar dat deed je niet. Dus dit is je einde!"

Een luid schot klinkt door mijn oren.

Ik schiet overeind en kijk bang om me heen, Matthias, die ik net nog zag slapen vanuit mijn ooghoek, wrijft vermoeid in zijn ogen.

"Wat is er?" vraagt hij.

"M, max, ik zag hem. H, hij had me weer ontvoerd."

"Rustig maar, Sofie, hij heeft je niet ontvoerd, het was maar een nachtmerrie." Matthias slaat zijn armen beschermend om me heen en ik nestel me tegen hem aan. Er stromen ondertussen ook weer tranen langs mijn wangen naar beneden.

"Hoelaat is het?" vraag ik als ik weer wat rustiger ben.

"Vier uur." Ik laat mijn hoofd in het kussen vallen en zucht.

"Waarom moet dit mij ook altijd overkomen?" fluister ik in mezelf.

"Ik weet het ook niet, Sofie. Badboys zijn raar, als ze tegenwerken vinden ze het juist leuk en als ze meewerken, wordt het na een tijdje saai en willen ze weer een ander."

"Helaas heb je zo'n jongens. Ik ben wel blij dat Max niet echt iets gedaan heeft bij mij."

"Hoe bedoel je?"

"Hij heeft niet elke keer als hij bij me was, aan me gezeten, hij heeft mijn kleren niet kapot getrokken omdat ik tegenwerkte en hij had volgens mij geen behoefte aan seks wat bij de normale badboy meestal wel is." leg ik uit.

"Ja daar moet je echt blij mee zijn, wie weet wat hij nu allemaal bij Ilona doet."

"Ik zou het niet weten, maar ik denk niks ergs. Toen ik net was ontvoerd, was Max juist heel aardig en zorgde hij goed voor me."

"Ik hoop het maar." Ik sluit mijn ogen en luister naar de langzame ademhaling van Matthias, ineens schiet er iets binnen, ik ga rechtop zitten en kijk Matthias aan.

"Ik heb een manier hoe we Ilona terug kunnen krijgen!" Zijn ogen worden groot terwijl hij ook rechtop gaat zitten.

"Hoe?"

"Ik dacht ineens aan dat Max mijn nummer heeft, hij appte me laatst nog dat ik nog niet van hem af was. Als ik Max nou laat weten dat ik hem mis en dat ik naar hem toe wil, kan ik er zo achterkomen waar hij zit!"

"Dat zou kunnen werken, alleen is het erg gevaarlijk. Weet Jason niet waar hij zit?"

"Ja, maar ik wil hem de komende tijd niet zien of spreken."

"Oke dan, laten we dan snel met het plan beginnen."