Badboys Of Stalkers #2

3. Bonus!

Anna

Huilend zit ik op bed, hij loog tegen me, dit is zijn huis niet. De deur gaat open, ik kijk niet op, maar zie vanuit mijn ooghoek dat het Mick niet is.

"H, hij deed alsof hij aardig w, was en van me hield, m, maar hij heeft me hier opgesloten."

"Wie?" vraagt de jongen.

"Mick." Een traan rolt opnieuw naar beneden. Hij veegt de traan weg en laat zijn hand op mijn wang rusten.

"W, waarom z, zit ik h, hier?" vraagt ik snikkend.

"Ik weet ook niet waarom Mick je hier heeft opgesloten. Hij is het niet waard, eh."

"Anna." vult ik hem aan.

"Je bent veel beter dan hij Anna, je bent knap, lief en aardig."

"Hoe weet jij dat nou? Je kent me niet."

"Dat voel ik aan. Ik weet het gewoon zeker."

"Dankje." Ik bloos en kijk gelijk weg.

"Niet wegkijken, het is schattig als je moet blozen." fluistert hij. Ze kijkt me weer even aan en ik zie haar wangen nog roder worden, weer kijkt ze weg. Dit keer zeg ik niets, maar ik pak haar kin vast, ik draai haar gezicht naar mij toe en druk zachtjes een kus op haar lippen.

Hij haalt al snel zijn lippen weer van ne af, maar ik zoent hen terug, ik weet niet waarom. Hij gaat mee in de zoen en leg zijn hand in de holte van mijn rug, zijn andere hand laat hij op mijn bovenbeen rusten. Mijn handen liggen ondertussen in zijn nek. Hij vraagt toestemming die ik vrijwel geef en onze rustige zoen veranderd in een hevinge tongzoen.

Langzaam haal ik mijn lippen weer van haar af en beide moeten we op adem komen.

"Jij gaat niet zomaar weg hier Anna, ontsnappen is zo goed als onmogelijk." fluistert hij in haar oor waardoor ik verstijf. De jongen staat weer op en loopt de kamer uit. In de deuropening blijft hij nog even staan.

"Nog een ding. Vertrouw niet elke jongen, voor je het weet heb je de verkeerde en kom je hier terecht." Ik kijk hem bang na, ik ga op bed zitten en barst weer in huilen uit.

Kan mijn leven dan ook nooit een goed gaan?!

*

"Kom even, je mag even naar een andere kamer." zegt dezelfde jongen na een tijdje. Tegen mijn zin sta ik op en loop ik naar de jongen toe. Hij opent een deur naast de kamer waar we uitkwamen en hij duwt me licht naar binnen. Ik zie een meisje staan die ik gelijk herken.

"Anna! Wat doe jij hier?" Ze kijkt ne verrast aan, we waren op de basisschool beste vriendinnen. We kijken allebei Max aan. Meteen weet hij dat hij weg moet en hij verlaat kamer weer.

"Sofie! Hey."

"Hey, alles goed?" vraagt ze.

"Het gaat wel, en met jou?"

"Ach het gaat wel, ik zit alleen hier opgesloten met een vieze 'loverbadboy', zo noem ik hem trouwens."

"Haha, volgens mij is Mick precies hetzelfde, ik kreeg net een briefje, hij wil dat ik zijn vriendin speel." leg ik uit.

"Dat wil Max ook. Misschien komt het omdat ze tweelingbroers zijn, ze gaan ook al hetzelfde."

"Zou kunnen, maar ja, ik wil hier alleen maar weg, het enige wat ze willen is seks en zoenen."

"Zo zijn loverboys nou eenmaal. Ik heb trouwens misschien een idee om te ontsnappen hier." fluistert ze zodat verder niemand het hoort.

"Oeh vertel!" kk kijk nieuwsgierig naar Sofie. Ze fluistert haar plan in mijn oor en ik kijk haar glimlachend aan.