Rüyanın Esareti

10.Bölüm:Sessiz Çığlıklar

"O... Sendin..."

diye mırıldandım Gecenin sırtındaki yanık izine bakarak. Artık onu bulmuştum...

Gece şaşkın bir şekilde bana doğru dönüp

"İpek bak ben..."

diyerek söze başlamıştı ki onu susturdum.

"Bana yalan söyledin..."

"Böyle olsun istemedim."

dedi sessizce.

"Neden?"

diye sordum ama cevap vermedi. Bu yüzden ben de sorumu tekrarladım.

"Neden bana yalan söyledin?"

"Korunmasızdın..."

dedi gözlerini benden kaçırarak. Göz yaşlarım yavaşça yanaklarımdan süzülürken sessiz çığlıklarım ruhumda yankılanıyordu. Yavaşça bana yaklaştı ve küvetin yanına çömeldi.

"Eğer sana gerçekleri anlatırsam beni yanında istemeyebilirdin. Ben... ben seni kaybetmekten korktum. Üzgünüm..."

Sesi o kadar güçsüz çıkmıştı ki kendimi kötü hissetmiştim. Bana zarar vermek istemediğini ve her şeyi benim için yaptığını anlayabiliyordum ama... aması vardı işte! Evet belki onu bulmuştum ama her şey burada bitmeyecekti. Çünkü ben hala tam olarak onun kim olduğunu hatırlayamıyordum. Tek bildiğim onu bir zamanlar çok sevdiğim ve hala seviyor olduğumdu... Onu bu kadar çok severken neden ona dair bir şey hatırlamıyordum?

"Neden böyle olmak zorundaydı?"

sözcükleri döküldü ağzımdan istemsizce.

"Böyle olmasını istemezdim..."

dediğinde gözlerimi ıslanmış ayaklarıma çevirdim.

"Yalnız kalmak istiyorum."

dedim sonra sessizce. Ama güçsüz sesimi duyduğundan emindim.

"Bu haldeyken seni yalnız bırakamam. Bunu benden isteme."

derken sesi yalvarır gibi çıkmıştı. Ona nasıl git diyebilirdim ki? Ona ihtiyacım vardı.

* * * * * * *

"Lütfen çek artık şu çorbayı."

diyerek Gecenin elindeki kaşığı ittirdim. Olan onca şeyden sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ve hayatımıza devam ediyorduk. Biraz olsun ateşim düşmüş ve kendime gelmeye başlamıştım. Şuan ise Gece yaptığı çorbayı bana içirmeye çalışıyordu. Halsiz olduğumdan mı yoksa Gecenin beceriksizliğinden mi bilmiyorum ama çorba bana çok tuzlu geliyordu ve bu midemi bulandırıyordu. Gece

"Bu son kaşıktı. "

diyerek gülümsedi ve komidinde bulunan ilacı içmem için bana uzattı. Bu ilaçtan oldum olası nefret ediyordum.

İlacı içtikten sonra yatağıma iyice uzandım ve Geceye doğru döndüm. Elindeki tepsiyi komidinin üzerine bırakmış beni izliyordu. O an bütün kararlılığımla

"Her şeyi bilmek istiyorum. Sen ve ben... bize ne oldu?"

diye sordum. Artık her şeyi öğrenmenin zamanı gelmişti.

Evet bir bölümün daha sonuna geldik. Bir aksilik çıkmazsa diğer bölümler de yakında gelecek. Kendinize iyi bakın. Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir. :)