Rüyanın Esareti

11.Bölüm:Kaybolan Benliğim

"Pekâlâ..."

dedikten sonra sessizce

"Tam olarak nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum."

diye devam etti.

"Neden seni devamlı rüyalarımda görüyorum?"

diyerek kafamı asıl karıştıran soruyu sordum. Konuya buradan başlamak ne kadar doğruydu? İşte bunu hiç bilmiyordum.

"Çünkü beni hatırlamak istiyorsun. Beynin beni unutsa da kalbin beni unutamıyor. Yani... doktorun söyledikleri bunlar."

dediğinde

"Doktor mu? Bu da nereden çıktı şimdi?"

diye sordum merakla. Eliyle çenesini sıvazladı. Bu hali bir şeyleri kararlaştırmaya çalıştığının göstergesiydi.

"On sekiz yaşındayken geçirdiğin kazayı hatırlıyor musun?"

diyerek sorduğunda olumlu anlamda başımı salladım.

"Evet ama bunun konumuzla ne alakası var?"

"Aslında annen sana yalan söylemişti. Sen trafik kazası geçirmemiştin ipek . Babam seni beni kullanabilmek adına kaçırdığında ve o kulübeye hapsettiğinde olanlar yüzünden hafızanı kaybettin. "

"Yangın!"

diyerek öne atıldım

"Rüyamda gördüğüm yangın gerçekti. O yaralar... onların hepsi benim yüzümden oldu."

Acı gerçekler yüzüme bir tokat gibi çarptığında kendimden nefret ettim. O benim yüzümden zarar görmüştü.

"Kendini suçlama."

diyerek elimi tuttu ve beni biraz olsun güçlendirmek adına gülümsedi.

"Seni koruyamadığım için suçlu olan bendim. Aslında rüyanda bugüne kadar gördüğün her şey senin hatıralarındı."

"Her şeyi baştan anlatabilir misin?"

Ağzımdan bu sözcükler yalvarır gibi dökülürken ben artık kaybettiğim hafızamı geri istiyordum. Onunla ilgili her şeyi bilmek istiyordum. Yeniden, her ayrıntısına kadar...

"Babam annemle boşandıktan sonra benim annemin şirketinde çalışmamı istemedi. Ben onun tek varisiydim ve onun için çalışmalıydım. Ama ben bunu istemiyordum."

"Çünkü baban anneni aldatmıştı..."

Hatırlıyordum. Hatırladıklarım kesik kesikti ama bunu daha önce onunla konuşmuştum. Gülümsedi. Hatırlamama sevinmiş olmalıydı.

" Evet. Bu yüzden onun istediğini yerine getirmeyecektim. O ise seni koz olarak kullandı ve sana zarar vermekle beni tehdit etti. Ve..."

"Ve beni doğum günümde kaçırıp kulübeye hapsetti. O beyaz elbise senin hediyendi. Ben sana güzel görünebilmek için saçımı örmüştüm."

diyerek onun sözlerini devam ettirmiştim. Ağlıyordum çünkü onu unutmuştum. Gülüyordum çünkü artık onu hatırlıyordum. Ağladıkça gülüyor ve güldükçe ağlıyordum çünkü onu seviyordum ve hep sevmiştim.

"Peki yangın nasıl çıktı? Neden annem bana yalan söyledi? Sen... sen neden beni bıraktın?"

"Seni bulduğumda adamlar sana zarar vereceklerini söyleyerek beni tehdit ettiler. Güç göstergesi yapmaya çalışıyorlardı. Babam sana gerçekten zarar veremezdi. Bunu biliyordum ama tuttuğu adamlar işe yaramazın tekiydi. Bir tanesi yanlışlıkla elindeki kibriti yere düşürdü ve her şey ondan sonra başladı. Bir anda her yeri alevler kapladı."

diyerek anlatmaya devam etti. Konuşurken avucundaki elimi farkında olmadan sıkıyor ve güçlü kalmaya çalışıyordu.

"Beni kurtarmak istedin ama baban sana engel olmak istedi çünkü sana bir şey olmasından korkmuştu. Adamlarsa korkmuş ve kaçmaya başlamışlardı. Rüyamda gördüklerim bunlardı. Ama anlamıyorum Gece annem neden bana yalan söyledi?"

diye sorduğumda

"Çünkü seni korumak istedi."

diyerek yanıtladı sorumu. Ardından
"Düşünsene kızın sevgilisinin babası tarafından kaçırılıyor. Hatta yangında can verme tehlikesine yakalanıyor. Bunlar da yetmiyormuş gibi olayın şokuyla hafızasını kaybediyor. Sen hala kızının sevgilisiyle birlikte olmasını ister miydin?"

diye devam etti. Bunları söylerken yüz ifadesi kendinden iğrenir gibiydi.

"Garip olan ne biliyor musun? Seni rüyalarımda hep yeşil gözlü görüyordum."

"Çünkü ben hep yeşil gözlü olmak istiyordum ve bunu dile getirip duruyordum. "

diyerek kahkaha attığında ona eşlik ettim.

"Emin ol sana yeşil göz çok yakışırdı."

demekten kendimi alamadım.

"Peki ya rüyalarımı nasıl tahmin ettin?"

"Seni izliyordum."

dedi umursamazca omuz silkeleyerek ve ekledi.

"Seni bırakamazdım ama sana zarar gelmesinden korktum ve bu yüzden hep seni izledim. Sonra markette birlikte çalıştığın arkadaşına anlattıklarını dinleyince benden bahsettiğini anlayıp doktorunla konuştum. Senin beni bulmaya çalıştığını ve zihnini zorladığını söyledi. Babam öldükten sonra artık aramızda bir engel kalmamıştı ve ben de sonunda senin karşına çıkabildim. "

Mutluydum. Tarif edemeyeceğim kadar çok. Ben sadece onu değil kendimi de bulmuştum. Artık kaybolan benliğim benimleydi.

Yeni Bölüm geldi. Ben bölümü paylaştığımı sanıyordum. Meğerse unutmuşum:( Böyle de unutkan biriyim işte. Hep diyorum balık hafızalıyım ben diye^_^ .