Cama vuran sesle irkildim ve başımı camdan çıkardım yine Orhan:
-Gelsene be , 2 saattir seni bekliyoruz.Bugün maçımız var oğlum, UNUTTUN MU YOKSA!!
+Yok ya unutur muyum hiç Orhan , zaten ben gelecektim her gün her gün ne diye cama vuruyorsun!! Orhan iyi çocuktur ,aynı zamanda benim en iyi arkadaşımdır ,her gün gelir cama taş atar ve -HAYDİ DIŞARI- diye bağırır ama bugün bağırmasının sebebi gerçekten önemliydi , çünkü yukarı mahallenin çocuklarıyla maçımız vardı ve kim kazanırsa küçük top sahası kazananın olacaktı. + Tamam siz gidin ben size yetişirim.. dedim ve hemen üstümü giymeye başladım, aynı zamanda da bir şeyler atıştırıyordum. Dışarı çıktım , tüm arkadaşlarımızın gittiğini, sadece Orhan'ın kapının önünde olduğunu gördüm. -Ya kanka seni bırakıp gidemedim, hem yolda konuşa konuşa gideriz.. dedi.+Ne ! konuşa konuşa mı?? Yürüyerek bile gidemeyiz Orhan..dedim. Koşmaya başladık.Aynı zamanda hoca dan duyacağımız azarı düşünüp gülüyorduk. Bu arada benim adım Deniz ,Orhan la 2 yaşından beri arkadaşız. Hiç ayrılmadık ve ayrılmayı düşünmüyoruz da. Neyse maç yapacağımız alana geldik ve çalışmaya başladık (egzersizler,vuruşlar,penaltılar,paslar vb.)...Hakemin düdüğüyle maça başladık. Lafı fazla uzatmıyim tabiiki biz kazandık. Eve gidip rahat bir uyku çektim. Orhan sürekli gelip cama vurmaya devam ediyordu , bende dışarı çıkıp oynuyordum onunla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Arkadaşım.!
Teen FictionKüçükken tüm sırlarını paylaştığın biriyle , büyüyünce rakip olmak ve arkadaşının sana böbreğini verdiğini bilememek çok acı... Dostluk ; İki ayrı bedendeki tek bir ruhtur...
