Evet Orhan gittiği için üzülmüştüm ama asıl üzüldüğüm onu çok zor günlerin beklemesiydi.
Ben Orhan'ı düşüne duruyim , Orhan hastanelerde geziyordu , bir oraya gidiyordu bir buraya...ve durumu gittikçe kötüleşiyordu.
Onun durumu kötüleşe dursun burada da söylentiler artıyordu , artık Gül teyze' nin iftiralarını bırak herkes kendi kafasından bir şeyler üretmeye başlamıştı
Bu durumu anneme söyledim , oda durumun farkında olduğunu söyledi.Anneme:
+Anne ben artık bu gıybet sokağında durmak istemiyorum n'olur gidelim artık.!! dedim .
Dedikodulardan annemde sıkıldığı için bu fikri babama açtı oda bana katıldı. Valizimizi toplamaya başladık. 2 gün sonra yola çıktık. Mersin'e gidiyorduk , teyzemin yanına...Mersine varmıştık.
Valizlerimizi teyzemin bize hazırladığı odamıza bıraktıktan sonra içeri geçtik.
Teyzemi 12 yaşından beri görmüyordum. Teyzem bize sürekli ne yaptığımızı ,oralarda hayatımızın nasıl geçtiğini soruyordu bizde anlatıyorduk.
+İyi geceler. deyip yatmaya gittim.
Sabah olduğunda yep yeni bir güne uyanmışım gibi kalktım , çünkü bugün gidip Orhan'ı bulacaktım .
Anneme söyledim nedense -Tamam dedi . Evet sevindim ama burada bir iş vardı. Fazla kafama takmayıp düştüm yollara , zaten Türkiye de oldukları için çabuk bulurum diye düşündüm.
İstanbul'da bir teyzeleri vardı , evinin Taksim'de olduğunu söylemişti , ilk işim oraya gitmek oldu çünkü onlardan başka kimseleri yoktu.
Evlerini bulana kadar canım çıktı ,bir kapıya geldim. Gülizar ŞEN yazıyordu , Orhan'ın soyadı da ŞEN di.
Kapıyı çaldım ama nafile kimse yok içeride. Kapıcıyı gördüm ,sordum Gülizar'ı tanıdığını ve hastaneye gittiğini söyledi, hastanenin adresini alıp gittim ,odasını da öğrendikten sonra gizlice içeri baktım evet bu Orhan dı.
Tam o sırada odadan doktor çıktı. Sağlık durumunu sordum ,hastanın neyi olduğumu sordu +En yakın arkadaşıyım. dedim. Bir böbreğe ihtiyacı olduğunu söyledi. Ne !!!! Duyduğuma inanamıyordum Orhan'ın 2 böbreği de iflas etmek üzereydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Arkadaşım.!
Teen FictionKüçükken tüm sırlarını paylaştığın biriyle , büyüyünce rakip olmak ve arkadaşının sana böbreğini verdiğini bilememek çok acı... Dostluk ; İki ayrı bedendeki tek bir ruhtur...
