Çocukluk Arkadaşım.!

:Kankasızlık:

     Yıllar böyle geçip gitti. 13 yaşında 14 yaşında , hep beraberdik. 27 Eylül sabahı camıma taş atılmadı, zilim çalınmadı. Bugün de ben Orhan'ın yanına gidiyim diye düşündüm ve gidip camlarına taş attım Orhan'ın annesi cama çıkıp Orhan'ın hasta olduğunu söyledi , hemen yanına gittim.Ateşler içinde yatıyordu ve annesi başına sirkeli suya batırdığı bezi koymuştu.                                                                                                                                                                                      +Ne zaman oldu bu Gül teyze ? Başındaki yara nasıl oldu ?? diye sordum.                                                                                                                                                                                                    Ben öyle deyince Gül teyze kolumdan tuttu -Tabi ya ben seni neden eve aldıysam!! Hatırlattığın iyi oldu. Orhan'ın hastalığı yüzünden seni unutmuştum. dedi ve beni dışarı atmaya kalktı. Meraklı bakışlarla Gül teyzeye bakarken aynı zamanda ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ki Orhan annesine -Hayır. dedi ve anlatmaya başladı :                                                                                                                                                                                                                  -Bu sabah sizin camınıza yine taş attım isabet ettiremedim, taş duvara çarpıp kafama geldi ve bayıldım çünkü taş büyüktü.Gözlerimi  açtığımda buradaydım ve  yanımda annem oturuyordu, annem bayılmanın etkisiyle başımın döndüğünü ve ateşimin çıktığını söyledi. dedi.                                                                                                                                                                                                                                                                                     Hayatımda ilk defa kendimi bu kadar kötü hissediyordum , nasıl olur, nasıl yaparım böyle bir şey hele de kankama diye düşünürken aynı anda özür diliyordum kalkmasına ,oturmasına yardım ediyordum.Taş ne kadar büyük olabilirdi de Orhan'ı bu hale getirebiliyordu diye düşündüm , sonra öğrendim ki  Orhan'ın başına daha öncede böyle bir şey gelmiş. -Bir inşaatın bahçesinden geçerken Orhan bebekmiş ve kafasına bir taş düşmüş , taş küçükmüş ama Orhan bebek olduğu için başına ufak zarar vermiş ama Orhan büyüdükçe bunun acısını unutmuş -ve şimdide başına taş gelince o yüzden hemen bayılmıştı. Evet bunu öğrendim ama kafamda sürekli devam eden bir soru trafiği vardı. sordum                                                     +İnşaatın bahçesinde ne işiniz vardı ki? Gül teyze anlattı                                                                                                                                                                                                                                               -Orhan çok acıkmıştı ve bizde o sırada dışarıdaydık Orhan sürekli  ağlıyordu ve bende onu emzirmek için hemen eve gitmeye başladım , inşaatın bahçesi evimize kestirmeydi oradan geçerken de taş geldi işte , bugün gelen taşta o yarasına deydi...dedi.