Orhan , sorularımdan sıkılmış olacak ki bana sırtını döndü ve
-Artık eve gitsen çok iyi olur . dedi.
Nasıl olurdu , bir zamanlar en iyi arkadaşım olan kişi nasıl olur da beni evinden kovabilirdi , aklım almıyordu , evet oda haklıydı ama ben mi dedim git taşı duvara at diye !! Hem asıl suçlu annesiydi, küçücük bebeği inşaatın altına sokarsan olacağı bu !!
O çok kıymetli evlerinden çıkıp evime gittim ve çok kıymetli yatağıma uzandım . Tavana bakıp uzun uzun düşündüm evet 2 yaşından beri arkadaştık ve 14 yaşındaydık 12 yıllık arkadaşlık bir taşa mı bakıyordu şimdi ?? Bunları düşünürken uyuya kalmışım ki annemin sesiyle uyandım: -Deniz , hadi oğlum uyan da şu böreği Gül teyzenlere götür.dedi
Ne kadar beni evinden kovsa da o benim arkadaşımdı . Ne arkadaşı o benim kardeşimdi be.
Hemen yola çıktım ve evlerine ulaştım . Yanına gidip böreği verdim , beni gördüğüne çok sevinmişti ,zaten biz 1 gün bile ayrı kalsak sıkılırdık. Orhan'ın gönlü olsun diye ona şakalar yapıyor , gülmesini sağlıyordum. O da zaten her şeye gülüyordu .
Ondan tekrar defalarca özür diledim ve beni affettiğini söyledi. Mutlulukla eve doğru gittim ve yine hayaller kurmaya başladım...
Git gel git gel aradan 3 yıl geçmişti , 17 yaşındaydık onlara ne zaman gitsem annesi bana hep bir böcekmişim gibi bakardı.
Yine onlara gittim , annesiyle Orhan konuşuyorlardı ,beni görünce annesi uzaklaştı , Orhan la 3 yıl aradan sonra eskisi gibi olduğumuzu sanan ben Orhan'a kanka diyerek yaklaştım Orhan arkasını döndü , uf gül teyze uf ...yine beni Orhan'a karşı kötülemişti ama bu sefer planı işe yaramıştı. Öyle bi kötülemişti ki beni , sanki hiç tanımayan gözlerle bakıyordu Orhan bana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Arkadaşım.!
Teen FictionKüçükken tüm sırlarını paylaştığın biriyle , büyüyünce rakip olmak ve arkadaşının sana böbreğini verdiğini bilememek çok acı... Dostluk ; İki ayrı bedendeki tek bir ruhtur...
