Küçükken tüm sırlarını paylaştığın biriyle , büyüyünce rakip olmak ve arkadaşının sana böbreğini verdiğini bilememek çok acı...
Dostluk ; İki ayrı bedendeki tek bir ruhtur...
-Ama baba ya sana söyledikleri , onlar ne olacak...
+Boşver kızım , unuttum gitti , ben ne diyorsam onu yap.
-Uff peki baba. dedi ve Sarp'ı aradı.
-Sen babama dua et, senle barıştım, eğer bir daha böyle şeyler olursa affetmem haberin olsun. deyip telefonu kapattı.
Bende gidip yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım , yine aynı şeyleri:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızım hakkında doğru bir karar verdim mi? Onları barıştırmakla iyimi yaptım? İşleri nasıl devam ettireceğim? Bir ton soru beynimi yiyordu . Sonra uyudum . Uyandığımda kızımla Sarp'ın yanımda oturduğunu gördüm.
-Eee baba bizim şu düğün işi ne olacak. İkimizde çok istiyoruz , hem ben 19 yaşındayım Sarp 20 . dedi
+Kızım daha dün kavga ediyordunuz ne oldu da fikrinizi değiştirdiniz? diye sordum.
-Biz çok düşündük baba ve kavga ile hiç bir yere gelinmeyeceğini , konuşarak aramızdaki tüm sorunları halledebileceğimiz kararına vardık, hem birbirimizi de çok seviyoruz . İzniniz olursa gidip nikah tarihi almak istiyoruz. dedi
+Sarp' ın babası izin verir mi bir ona bakmak lazım, benden izin var zaten de gidip bi onunda iznini alın .dedim.
-Tamam babacım .dedi.
Gidip Sarp'ın babasından da izin almış olacaklar ki yanıma gelip
-Kabul etmedi . dediler
O adam bana her şeyi yapabilirdi ama kızımın mutluluğunu asla bozamazdı. Evet adam rakip şirketin sahibiydi,eski arkadaşımdı ve kızımla oğlu birbirlerine aşık olmuşlardı. Adamın yanına gittim ve kızımın mutluluğunu hiç bir zaman bozamayacağını söyledim :
+Sen izin vermemiş olabilirsin ama benim kızım ve hiç değer vermediğin oğlun evlenecek ve sen bu durumu ağzın açık bir şekilde izleyeceksin hem de hiç bir şeye karışmadan. dedim.
Üzülmüş olacak ki dolu gözlerle odadan çıktı , asıl üzüldüğü şey benim bağırmam değildi ama ona ''hiç değer vermediğin oğlun'' dememdi. Bu lafı söylediğim için bende kendime inanamıyordum, sonuçta hangi baba ve anne çocuğunun iyiliğini istemez ki .
Ama bir sorun vardı onun kini oğluna değil banaydı , bu yüzden kızımla oğlunun evlenmesine izin vermiyordu , değersizlikten değil...
Sarp da benim gibi sözlerimin çok sert olduğunu düşünüyordu ve hemen babasının yanına gitti , babası ağlıyordu:
-Hem sana layık bir baba olmaya çalıştım oğlum , iyi bir baba ,ama sen beni hep kötüledin . Ben senin yaptığın her şeye göz yumdum, şimdi ise o adam gelmiş bana oğluma değer vermediğimi söylüyor , sanki ben babalığı ondan öğreneceğim. dedi
