Malisaac|Free

16."Free...I feel free."

Aralara gif ekledim, sadece kafanızda daha rahat oluşması için. Umarım beğenirsiniz.

Derek'in oturduğu yerden bana attığı kötü bakışlara, Malia'nın ise bana dur diye söylenmesine aldırmadan odanın etrafında dört dönüyordum. Son derece gergin olduğumu anlamamak için aptal olmak gerekirdi.

"O zincirleri bana tekrar bağlamanıza izin vermem. Ya da bağlamalısınız, birini öldürme riskini göze alamam. Ama çok sıkmayın. Ya da beni bir yere kapatın. Bütün dolunayı orada geçiririm. Ha? Bence harika bir fikir. Şimdiden üzerindeki etkisini hissedebiliyorum. Tanrım.! Kurtadam olmak istediğin güne lanet olsun!"

"Isaac!" Malia'nın da ses tonu kızgın bir hal alınca, durdum ve bana kötü gözlerle bakan iki Hale'in canını daha fazla sıkmamak için karşılarına oturdum.

"Ben gerginim, tamam mı? Geçen sefer kafama bağladığınız şey canımı çok yaktı. Bir daha canım yansın istemiyorum."

Derek sinirle ayağa kalkıp üzerime doğru yürüdü. "Her gün aynı saçmalıkları duymaktan sıkıldım artık Isaac! Korkağın tekisin ve böyle olmayı sürdürürsen hiçbir zaman bir kurtadam olmayı başaramayacaksın. Artık kendine gel-"

Malia Derek'i sakinleştirmek amacıyla göğsünden iterek onu çekti." Dolunay zamanı onu sinirlendirmek istemezsin. Bırak bu dolunayı benimle geçirsin, zaten yarın gideceğimi biliyorsun. Bundan sonraki her dolunayını senle geçirecek. Bu seferlik git lütfen."

Derek, Malia'ya da araya karıştığı için kızgın bakışlarını atıyordu.

Arkasını dönüp gittiğini gördüğümde rahatlamıştım ki, arkasını dönünce irktim. İşaret parmağını havaya kaldırdı. "Sürümde güçlü kurtları istiyorum Isaac. Korkak olanları değil."diyip çekip gittiğinde sıkıntı ve üzüntüyle nefesimi dışarı verdim.

Malia'ya baktığımda ise hala Derek'in gittiği yere anlamsız bakışlar atıyordu. Bana doğru dönünce gülümsedi. "Bugün şanslı günündesin, Isaac. Tüm dolunayı sadece benimle birlikte geçireceksin ve senin için harika planlarım var."

*

"Güneşin batmasına son 77 dakika."diyerek ne olursa olsun gülümsemeye devam eden Malia'ya döndüm.

"Neden durmadan gülüp duruyorsun? Dolunay var."dedim gergince. Dolunay beni gererdi ve dolunay zamanı bu his daha da artıyordu.

"Çünkü senin için bir veda hediyesi hazırladım. Kontrolü sağladıktan hemen sonra sana onu vereceğim."

Bu bile içimi rahatlatmıyordu. Hatta beni daha da çok üzmüştü. "Gideceksin..."

Ağzımdan fısıltı şeklinde çıkmasına rağmen, onun da yüzünün düşmesine neden oldu. "Inan bana, kalmak için her şeyimi verirdim ama gitmem gerek..."

Deponun sağ duvarına yaslandım ve yere oturdum. "Bana gideceğini söylediğinden beri bir mucize olmasını bekliyorum. Senin gitmemeni sağlayacak herhangi bir şey..."

Yanıma gelip, benim gibi oturdu. "Önemli değil, Isaac. Arada ziyarete gelirim. Zaten seni özlediğim her an, kaçıp gelirim."dediğinde burukça gülümsedim.

"Bu dolunayda diğeri gibi hissetmiyorum. Sinirli değilim. Daha çok üzgünüm."

"Bu iyi."dedi. "Sakin olman, yapacaklarım için iyi."

"Ne yapacaksın?"diyip devam ettim. "Sen de Derek gibi kafama bir şeyler takacaksan fazla sakin kalacağımı sanmıyorum."

"Konuşacağız."diyince tek kaşımı kaldırdım. "Şuanda yaptığımız şey de konuşmak değil mi?"