The Chase. [DyO'Bri]

Κεφάλαιο 9ο:

Dylan 's pov :

Ντιν ντον

Πάλι κόσμος... δεν μπορώ άλλο.

Ντιν ντον

Χτυπάει το κουδούνι ΞΑΝΆ! Ούτε να κοιμηθεί δεν μπορεί κανείς πλέον... αυτή η εξέλιξη της τεχνολογίας... μπορώ να πω ότι έχει πιο πολλά αρνητικά πάρα θετικά. Αν οι άνθρωποι ζούσαν όσο καιρό ζω κι εγώ όλα θα ήταν αλλιώς. Θα είχαν δει πόσο πιο όμορφη είναι η ζωή χωρίς την τεχνολογία. Ναι... ζω 3 αιώνες. Αρκετοί για να γνωρίζω τα καλά και τα άσχημα της ζωής.

" Dylaaaan σήκω... κάποιος χτυπάει το κουδούνι... Dyyyylan? Έλα πήγαινε σε παρακαλώ. Θα μπορούσα να ανοίξω εγώ αλλά... φοβάμαι μήπως... Ξέρεις είναι ο Frank ή κάποιος... δικός τους."

"Μμμ..." Είναι η μόνη απάντηση που δίνω στη Lydia και μετά σηκώνομαι να ανοίξω... πφ... είναι 9:30? Τι στο καλό? Κάνεις από τους δικούς μου δεν ξυπνάει τόσο νωρίς. Κι αν το κάνει κάποιος έχω φροντίσει να έρχονται όλοι από τις 10:30 και μετά...

" Καλημέρα Dylan." Λέει ο Derek μόλις ανοίγω την πόρτα και μπαίνει μέσα.

" Τι στο καλό? Τι θες εσύ εδώ!?" Ρωτάω εκνευρισμένος. Αυτός ο... άνθρωπος δεν ξέρω... είναι τόσο μυστήριος. Δεν μπορώ ούτε να διαβάσω τη σκέψη του ούτε να τον καταλάβω από τις εκφράσεις του. Απλά με μπερδεύει και δεν τον εμπιστεύομαι. Έχω μάθει να είμαι πάνω από όλους και από όλα. Να μπορώ δηλαδή να καταλάβω τι είναι ο καθένας για να ξέρω ποιος είναι με το μέρος μου και ποιος όχι. Απλά... αυτός δεν ξέρω... δεν ξέρω πως το κάνει αλλά δεν με αφήνει να καταλάβω τίποτα.

"Πρέπει να σου μιλήσω Dylan. Έχεις καταλάβει πως είμαι ένας από εσάς... Οπότε δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο. "

" Μίλα." Λέω και σφιγκω το σαγόνι μου. Φυσικά και είναι ένας από εμάς... Ναι. Το ήξερα απλά δεν ήθελα να το συνειδητοποιησω. Κι αν είναι από αυτούς του Frank? Και που ξέρει που μένω? Μήπως ήταν αυτός εχθές το βράδυ που τρόμαξε τη Lydia?

" Δεν χρειάζεται να είσαι απότομος μαζί μου Dylan. Η υπόλοιπη οικογένεια σου με συμπαθεί και το ίδιο θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ." Αν έχει έρθει εδώ για να πάρει τη Lydia μακριά μου? Όχι... όχι. Δεν θα τον αφήσω!

" Ε λοιπόν εγώ δεν τους εμπιστεύομαι όλους ετσι απλά." Απαντώ ειρωνικά. Χμ... μακάρι η Lydia να μείνει στο δωμάτιο μέχρι να δω τι θέλει αυτός.

" Ναι... μοιάζουμε σε αυτο-"

" Τι ήθελες να μου πεις?" Τον διακόπτω.

" Άστο.... δεν είσαι έτοιμος ακόμη για κάτι τέτοιο. Καλύτερα να φύγω." Λέει και πάει προς την πόρτα.

" Ωωω. .. Έλα τώρα. Δεν είμαι και κανένα 5 χρόνο για να κρίνεις για το τι είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω και τι όχι." Απαντώ ξανά σε ειρωνικό τόνο. Απλά μου τη δίνει ο τύπος.

" Τα χαιρετίσματα μου στη Lydia..." Αποκρίνεται με ένα μειδιαμα να στολίζει το πρόσωπο του, πριν εξαφανιστεί. Τι μόνο που κάνει είναι να με εκνευρίζει!!! Και τι στο καλό θέλει τώρα? Γιατί έπρεπε να αναφέρει τη Lydia? Γαμωτο...! Ώρες ώρες θέλω να γίνω ο παλιός καλός Dylan που όλοι σεβονταν και να βάλω μια τάξη σε όλο αυτό. Όμως τότε... δεν ζούσα πραγματικά. Και μπορώ να πω πως ο παλιός καλός Dylan τελικα δεν μου λείπει καθόλου.

"Ποιος ήταν?" Ρωτάει η Lydia με απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της.

Ταραχή...

Το μόνο που την κατακλύζει. Πρέπει να ηρεμήσει λίγο... πφ... Λοιπόν Εμ τι να της πω? Την αλήθεια. Ναι.

"Ο Derek εμ... ειν-"

" Τι!?? Ξέρεις τον Derek? Και ήταν εδώ? " Φωνάζει. Χμ... Ίσως τελικά ο Derek να ήθελε όντως να της πω χαιρετίσματα.

" Ναι" Απαντώ ξερα.

" Είναι τόσο καλός. Πραγματικά από όταν ήρθα εδώ... μου έχει σταθεί σαν αδερφός. Τον έχω σαν την οικογένεια μου."

"Αααα... Ναι ε? Και ήξερες πως είναι λυκάνθρωπος?" Ρωτάω εκνευρισμένος.

" Ει - είναι? " Ακούγεται σοκαρισμένη.

" Ναι." Λέω κοφτά.

" Ει - είναι του... του Frank?" Ρωτάει κοιτάζοντας με μπερδεμένη

"Δεν ξέρω. Ήρθε και μου είπε πως θέλει να μιλήσουμε αλλά μετά έφυγε επειδή λέει δεν είμαι έτοιμος να ακούσω κατι τετοιο ακόμα. Τι συμβαίνει μαζί του Lydia?"

"Απλά... είναι... κλειστός χαρακτήρας. Και δεν νομίζω να είναι του Frank. Τόσο καιρό με προστατεύει..." Χμ... λες? Μπορεί...

" Πόσο καιρό τον ξέρεις?" Ρωτάω ανυπόμονα.

" Εμ... 1 χρόνο και κάτι... δεν θυμάμαι ακριβώς." Μάλλον δεν είναι του Frank. Και τελικά ίσως ξέρει περισσότερα για μένα... πφ... ο τύπος με μπερδεύει. Όσο πάει... γίνεται και πιο περίπλοκο αυτό το θέμα. Σαν ένα κουβάρι... Όσο προσπαθώ να το ξετυλιξω τόσο αυτό μπερδεύεται και με βάζει σε όλο και περισσότερες σκέψεις. Τι μπορεί να ξέρει για μένα? Και τέλος πάντων ποιος είναι? Και γιατί προστατεύει τη Lydia? Το έκανε όντως η μήπως έχει κάποιο σχέδιο? Πφφ... δεν μου αρέσει να μην ξέρω τα πάντα. Εγωιστικό? Εγώ καλύτερα θα το έλεγα προαπαιτουμενο για επιβίωση...Έτσι έχω μάθει...