The Chase. [DyO'Bri]

Κεφάλαιο 13:

Dylan ' s pov:

"Lydia... Lydia σε παρακαλώ... ξύπνα. Έλα γλυκιά μου. Πρέπει να... να φύγουμε." Λέω. Γαμωτο τι της έκαναν? Έχει χάσει τις αισθήσεις της.

" Dylan παρτην από δω γρήγορα! Μας πλησιάζουν!!!" Φωνάζει ο Tyler και αμέσως τα μάτια του λάμπουν καθώς επιτίθεται σε κάποιο τσιράκι του Frank.

Πρέπει να κάνω γρήγορα.

" Dylan γρήγορα!" Ακούω την αδερφή μου να μου λέει καθώς βοηθάει τον Tyler. Ναι τελικά ήρθε και εκείνη. Δεν μπορούσε να με αφήσει μόνο μου σε αυτό. Πιστεύει πως η Lydia με αλλάζει προς το καλύτερο... Ίσως έχει δίκιο. Ωωω μα τι κάθομαι και σκέτο μαι τώρα! Πρέπει να τη βγάλω από εδώ!
Σπάω γρήγορα τις αλυσίδες που την κρατάνε στο κρεβάτι παρόλο που είναι αναίσθητη και την κρατώ στην αγκαλιά μου σε στυλ νύφης. Ακόμα και έτσι καταφέρνει να μου δώσει δύναμη. Το άρωμα της... πάντα τόσο μεθυστικο... με ζωντανεύει. Την αγαπώ πραγματικά αυτή την κοπέλα. Και θα συνεχίσω να την αγαπώ. Προσπερνάω την Christine και το Tyler, που μένουν πίσω για να μην περάσει κανείς από τους εχθρούς, και τρέχω γρήγορα προς την έξοδο (ένα παράθυρο) που με περιμενει ο Stefan για να πάρει από εκεί τη Lydia. Στριβω αριστερά μου απότομα ακολουθώντας το σκούρο κόκκινο χαλί που χάνεται μέσα στον σκοτεινό διάδρομο και λίγο πριν φτάσω στον προορισμό μου βλέπω μπροστά μου τον Garth.

"Όχι τόσο γρήγορα Dylan!" Λέει ειρωνικά και αρχίζει να με πλησιάζει.

"Δεν έχεις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια εδώ και πόσα χρόνια? Δεν θες να σταματήσει όλο αυτό και να ζήσεις τη ζωή σου?" Ρωτάω σε μια προσπάθεια να ξεφύγω... ή έστω να εξασφάλισε λίγο χρόνο ακόμα.

"Όχι. Χαίρομαι που σε βλέπω να υποφέρεις Dylan... και θα κάνω τα πάντα για να το ξαναδώ. " Απαντάει και αρχίζει να πλησιάζει ακόμα πιο γρήγορα. Ξαφνικά ο Derek εμφανίζεται μπροστά μου από το πουθενά και μου κάνει νόημα να συνεχίσω ενώ κοιτά άγρια τον Garth πριν του επιτεθεί.