The Chase. [DyO'Bri]

Κεφάλαιο 12:

Ακουστε το τραγουδι. Ειναι πολυ ωραιο πραγματικα!!!

Dylan's pov :

"Καταλάβατε??" Ρωτάει ο Derek αφού μας εξηγεί για τελευταία φορά το σχέδιο του.

"Ναι... όμως Derek... πιστεύω πως θα έπρεπε να μπω κι εγώ μέσα. Θα χρειαστείτε όση βοήθεια μπορείτε να έχετε." Λέει ο Maik "Εξάλλου είμαι αδερφός της και όσο να 'ναι ανησυχώ. Δεν μπορώ να μένω ψύχραιμος όσο ξέρω πως μιλάμε για τη ζωή της."

"Maik σε παρακαλώ... σε καταλαβαίνω μα πρέπει να μείνεις έξω από το σπίτι για να μην μπει ούτε να βγει κανείς πέρα από εμάς με τη Lydia." Απαντά ο Derek.

" Θα πάνε όλα καλά παιδιά... ας μην αγχωνομαστε." Λέει ο Mark.

" Πιστεύω πως ο Maik θα χρειαστεί μια επιπλέον βοήθεια έξω..." Λέει ο Tyler. Ναι. Έχει δίκιο... δεν μπορούμε να το διακινδυνευσουμε. Ο Maik θα χρειαστεί κάλυψη. Χμ... ποιος όμως? Ίσως... Ω ναι! Ίσως ο Stefan. Πρέπει να τον ρωτήσω. Εξάλλου τι σόι ξάδερφος είναι!?

" Ο Stefan!" Ανακοινώνω διακοπτοντας τους από οτιδήποτε κι αν έλεγαν.

"Dylan... Ξέρεις εμ..." πάει να μιλήσει ο Tyler.

" Ο Stefan θα έρθει με το Maik." Τον σταματώ.

"Αποκλείεται!" Φωνάζει εκνευρισμένος ο Maik. Αχ... ώρες ώρες θέλω να γίνω ο παλιός καλός Dylan που όλοι σεβονταν και να βάλω μια τάξη σε όλους τους!

" Maik...δεν έχουμε δυνατότητα επιλογής..." Προσπαθεί να τον καθησυχάσει ο Tyler.

"Καλύτερα μόνος πάρα με έναν βρικόλακα!" Λέει πιο ήρεμα πλέον ο Maik.

" Μίλησα! Θα γίνει όπως το λέω και τέλος! Μιλάμε για την αδερφή σου οπότε τι γαμημενο εγωισμό και το κολλημα σου στην άκρη! Κατανοητός?" Λέω με "απειλητικό" καθ ταυτόχρονα θυμωμένο ύφος. Πως μπορεί να σκέφτεται τον εαυτό του αυτή τη στιγμή!?

" Ήρεμα!" Λέει ο Derek.

" Τις διαταγές σου αλλού Dylan. Εσύ φταις για όλα! Μόνο εσύ! Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις λοιπόν για να επανορθώσεις... Όσο γίνεται... είναι να κόψεις αυτό το υφακι! Νομίζεις ότι είναι πιο δύσκολο για σένα!? Μιλάμε για την αδερφή ΜΟΥ! Μπορεί εσύ να την... γουστάρεις αλλά εμένα είναι ο,τι μου έχει απομείνει! Και τη χάνω συνεχώς για δικά σου λάθη! " Φωνάζει πίσω ο Maik. Γαμωτο έχει δίκιο. Εγώ... Εγώ φταίω για όλα! Αν... Αν όλα πάνε καλά, θα αποτελειωσω τον Frank και το γιο του και θα αφήσω ήσυχη τη Lydia. Όσο κι αν πονέσω. Μάλλον δεν θα βρεθεί ποτέ κανένας να πατήσει ξανά αυτόν τον διακόπτη και να με κάνει να νιώσω την ευτυχία... την αγάπη και τη γαλήνη. Όμως πρέπει να αφήσω πίσω κάθε εγωισμό μου. Για εκείνη...

"Εγώ.... εμ... θα... θ-" Πάω να απολογηθώ και να του πω όσα αποφάσισα πριν λίγο όμως ο Mark με διακόπτει.

"Λοιπόν χαλαρώστε. Mike αν θες το καλύτερο για την αδερφή σου θα πρέπει να ακούσεις τον Dylan. Και εσύ Dylan ηρέμησε και πάρε τηλέφωνο τον Stefan!" Αποκρίνεται και αποφασίζω να τον ακούσω. Όχι ότι ο Maik δεν κάνει το ίδιο...

[...]

"Κατάλαβα!" Λέει ο Stefan.

" Δηλαδή είσαι μέσα?" Ρωτάω ανυπόμονα.

"Ναι. Ναι φυσικά. Ποτέ ξεκινάμε?" Μου απαντάει.

"Αύριο στις 6:00 τα ξημερώματα θα μαζευτούμε εδώ... γιατί πρέπει το πολύ στις 8:00 να έχουμε φύγει. Η διαδρομή είναι 7:30 ώρες περίπου αν κάνουμε και στάσεις για βενζίνη. Και πρέπει να πάμε πριν το απόγευμα έτσι ώστε να έχουμε χρόνο να παρατηρησουμε και να γνωρίσουμε την περιοχή." Λέει ο Derek.

" Ωραία. Λοιπόν... τότε τα λέμε." Μας χαιρετά ο Stefan και φεύγει με τον Mark. Ο Maik αποφασίζει να μείνει στου Tyler κι εγώ γυρίζω ξανά στο σπίτι μου. Είμαι μόνος ξανά. Άδειος χωρίς αυτή... όλα είναι κρύα. Κρυώνω και όσο κι αν δυναμώσω τη θέρμανση ξέρω πως δεν πρόκειται να ζεσταθω μέχρι να την έχω ξανά δίπλα που. Κουράγιο Lydia. Περίμενε με. Αύριο (ας ελπίσουμε) πως όλα θα τελειώσουν και θα είσαι καλά. Κρατήσου αγάπη μου!

Όπα! Μόλις την είπα αγάπη μου? Εγώ? Τι στο.... πφ... αχ ρε Lydia... Μόνο να ξερες... Ίσως τελικά να ήμουν εγωιστής όλον αυτό τον καιρό που την κρατούσα δίπλα μου... θα είναι καλύτερα αν την αφήσω. Της αξίζει μια ωραία ζωή. Η καλύτερη! Την αγαπώ όσο τίποτα μα δεν θα το μάθει... για το καλό της δεν θα το μάθει ποτέ... θα μείνω μακριά... τουλάχιστον έτσι θα νομίζει εκείνη. Πάντα θα την προσέχω και θα φροντίζω για την ασφάλεια της. Μακάρι να μπορούσα να στα πω από κοντά αυτά Lydia.. μακάρι να τα ήξερες. Αύριο όλα θα αλλάξουν. Κι οτιδήποτε κι αν γίνει θα φέρει το τέλος. Είτε αυτό είναι αίσιο είτε όχι. Καληνύχτα Lydia... μου λείπεις.

* Hey loves! 😉 Λοιπόν, πως είστε!??? Χίλια συγγνώμη που αργώ τόσο να ανεβάζω κεφάλαια αλλά οι υποχρεώσεις ολοένα και αυξάνονται. Τεσπα. Ειλικρινά Λυπάμαι...

Χμ... το σχέδιο "διάσωσης" μπήκε σε εφαρμογή. Πως λέτε όμως να εξελιχθούν τα πράγματα?

Ελπίζω το κεφάλαιο να σας άρεσε και σας υπόσχομαι να ανεβάσω πιο σύντομα το επόμενο. ☺

Καληνύχτα σας και πολλά πολλά φιλιά.😙 😙 😙 *