The Chase. [DyO'Bri]

Κεφάλαιο 11:

Dylan ' s pov :

" Dylan... ηρέμησε. Δεν θα καταφέρουμε τίποτα αν συνεχίσεις να καταστρέφεις οτιδήποτε δεις μπροστά σου. Κάτσε κάτω δε παρακαλώ να σκεφτούμε πού μπορεί να είναι..." Ακούω τον Tyler να μου λέει.

" Ακούς τι λες? Πάει Tyler... τελείωσαν όλα! Ο...Frank την βρήκε.. και τώρα δεν ξέρουμε που είναι. Αν ζει... και πώς είναι... ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΊΠΟΤΑ ΠΛΈΟΝ! ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ? Όλα... τελείωσαν. Ακόμη κι αν τη βρω... δεν δεν ξέρω αν θα τη σώσω. Κι αν δεν το κάνω... τότε ... δεν θα αντέξω να τη δω να χάνεται... ΌΧΙ ΞΈΝΑ! " Φωνάζω πανικοβλητος.

Εγώ φταίω... δεν έπρεπε να την αφήσω μόνη της. Εγώ φταίω! Τώρα...? Τώρα τι θα κάνω? Τι θα κάνεις τώρα Dylan? Χμ? Ο Ty έχει δίκιο. Πρέπει να ηρεμήσω όσο γίνεται και να σκεφτώ. Ποιος ήξερε που μένει πέρα από τους γονείς και τις φίλες της? Πφ... απ' ότι μου είπε η ίδια δεν την έχει πλησιάσει κανένας Maik... και δεν νομίζω ο ίδιος της ο αδερφός να θέλει το κακό της. Όμως... τι κι αν έκανε πράξη όσα είπε? Μήπως τελικά αυτός την πήρε μακριά μου, πιστεύοντας πως μπορεί να την προστατέψει από τα προβλήματα που τόσους αιώνες της προκαλώ? Από τον Frank ή τον Garth και όλα όσα σχετίζονται με αυτή την ηλιθια ιστορία!? Ίσως...

Υπήρχε ένας ακόμη όμως που ήξερε σίγουρα που μένει όπως και πολλές πληροφορίες για τη ζωή της. Ναι... υπάρχει μια πιθανότητα ο Derek να μου φανεί λίγο χρήσιμος. Αν...και δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για την "απαγωγή" της Lydia αφού της είχε σταθεί όλα τα χρόνια που ζούσε εδώ πριν τη βρω εγώ.

" Πάμε! " Ανακοινώνω στους φίλους μου και αφού αρπάξω τα κλειδιά του αυτοκινήτου βγαίνω από το σπίτι.

"Έι Έι φίλε... που πάμε?" Ρωτάει ο Mark επιφυλακτικα...

" Στου Derek." Απαντώ απότομα. Ο τύπος μου τη δίνει και συχαίνομαι που εξαρτώμαι από αυτόν τώρα! Μπορώ άνετα να φανταστώ τον τρόπο που θα με κοιτά χαμογελώντας ειρωνικά, όταν του πω τι συνέβη. Πω ρε Γαμωτο μου... αχ ρε Lydia τι κάνω για σένα... θα έκανα τα πάντα για σένα... θα έδινα τα πάντα. Ακόμη και τη ζωή μου. Πρόσεχε Lydia. Περίμενε με.... θα σε βρω κοριτσάκι μου. Δεν θα επιτρέψω στον ψυχοπαθή μαλακα τον Frank να ξαναμπούμε σε αυτό το φαύλο κύκλο. Δεν θα το κάνω! Όχι αυτή τη φορά.

"Ρεεεε σε ρωτάω πόση ώρα! Dylan? Με ακούς?" Ακούω ξαφνικά τον Mark να μου λέει.

" Τι?" Ρωτάω εκνευρισμένος με τον Frank και την όλη κατάσταση.

"Ποιος είναι αυτός?" Ρωτάει με τη σειρά του.

" Ένας λυκάνθρωπος φίλος της Lydia από όταν μετακόμισε εδώ στην California. Δεν τον συμπαθώ!" Τονίζω τις τελευταίες λέξεις.

" Οκ. Κατάλαβα." Λέει και μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι του... αυτού τέλος πάντων επικρατεί ησυχία. Δεν είναι ότι τον ζηλεύω ή κάτι τέτοιο... απλά... όλα αυτά τα χρόνια που εγώ την έψαχνα, αυτος ήταν μαζί της και τη στήριζε. Και... που ξέρω εγώ αν του αρέσει ή αν έχει κάνει κάτι μαζί της? Όχι όχι... η Lydia ΜΟΥ δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Όχι μαζί του. Εξάλλου είναι μικρή για αυτά και μου το έχει πει και η ίδια.

" Ωωω... Dylan! Τι ευχάριστη έκπληξη!" Λέει ο Derek με ένα χαμόγελο που εάν το έβλεπε κανείς θα πίστευε πως είναι αληθινό. Εγώ όμως τα ξέρω κάτι τέτοια.!

" Θέλω να μιλήσουμε." Λέω και περιμένω να με καλέσει μέσα.

" Περαστε." Λέει κοιτώντας πίσω μου όπου βρίσκονται τα παιδιά.

"Λοιπόν...?" Ρωτάει αφού μας έχει οδηγήσει στο σαλόνι.

" Αν και δεν νομίζω πως χρειάζεται... οφείλω να σας συστήσω." Λέω και με το κεφάλι μου δείχνω τους 2 φίλους μου.

" Τον Tyler τον ξέρω. Αλλά το άλλο παιδί μου διαφεύγει..." Λέει και για ακόμα μια φορά μένω έκπληκτος.

" Πφ... δεν θα σε ρωτήσω καν πως τον ξέρεις. Από εδώ ο Mark." Ξεφυσαω και ο Derek χαμογελάει.

" Ωραία λοιπόν. Χάρηκα Mark."

"Δεν ξέρω αν μπορώ να πω κι εγώ το ίδιο." Αποκρίνεται ο Mark και αισθάνομαι τόσο περήφανος για αυτόν.

"Λοιπόν... τι με χρειάζεσαι Dylan?" Ρωτάει κοιτάζοντας με ο Derek.

" Έχει να κάνει με τη Lydia." Του λέω μα πριν προλάβω να συνεχίσω πετάγεται όρθιος διακοπτοντας με.

"Πφ... τη βρήκε έτσι? Την βρήκε ο Frank?" Ρωτάει καθώς περπατάει με γρήγορο ανήσυχο βήμα πάνω κάτω. Πως τα ξέρει όλα αυτά?

" Πώς τα ξέρεις όλα αυτά?" Πετάγεται ο Tyler εμφανώς μπερδεμένος. Όχι ότι εγώ δεν είμαι...

" Δεν είναι καιρός για αυτά τώρα. Κάποια άλλη στιγμή θα μιλήσουμε." Απαντά εκείνος κοιτάζοντας με.

"Τώρα πρέπει να τη βρούμε και να την πάρουμε μακριά του πριν είναι πολύ αργά." Συνεχίζει. Εντάξει εδώ συμφωνούμε... για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά.

"Έχει δίκιο Tyler.... Ξέρεις κάτι παραπάνω...?" Αναρωτιέμαι κοιτάζοντας τον Derek.

"Έχω κάποιες πληροφορίες για το μέρος όπου μένει. Ή έμενε τουλάχιστον." Απαντά. "Πρώτα όμως πρέπει να φωνάξουμε και τον Maik εδώ." Συνεχίζει. Αυτός ο άνθρωπος ολοένα και με μπερδεύει περισσότερο. Κουράγιο Lydia. Θα σε βρω, στο υπόσχομαι. Είσαι τα πάντα για μένα και θα κάνω τα πάντα για να σε βοηθήσω. Για πάντα!

*Hey loves!😉
Λοιπόν... Χίλια συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω απλά... συμβαίνουν πολλά τελευταία και το διάβασμα όλο και αυξάνεται. Ελπίζω το κεφάλαιο μου να σας αρέσει...

Τι κρύβει όμως ο Derek?

Καλό σας απόγευμα και πολλά φιλιά.😙😙 *