The Chase. [DyO'Bri]

Κεφάλαιο 20:

Dylan's pov :

" Γειά σου Dylan." Με χαιρετά η Lydia μόλις φτάνω κι εγώ στην πόρτα. Η μικρή είναι στην αγκαλιά της και φτιάχνει μια πλεξούδα τα όμορφα καστανοκικκινα μαλλιά αυτού του αγγέλου. Βασικά δεν ξέρω ποια από τις δύο να χαρακτηρίσω έτσι.

" Γειά."Λέω απλά. Φαίνεται λυπημένη... Γιατί της συμπεριφερομαι έτσι!?

"O Dylan κι εγώ ετοιμαζομασταν να μαγειρέψουμε. " Λέει η Stefine. " Θα φτιάξουμε κρέπες. Lydia σου αρέσουν οι κρέπες?" Ρωτάει

" Ναι..." Λέει εκείνη.

" Ωραία Dylan πρέπει να πας να πάρεις κάποια πράγματα. Αφήστε με πρώτα να κοιτάξω το ψυγείο. Εμ...έχεις κοτόπουλο?" Ρωτάει ξανά. Μιλάει ακατάπαυστα μα τη λετρευω.

" Ναι Stef μου. Έχω." Απαντώ.

" Ωραία. Εμ...πάω να δω για τα υπόλοιπα υλικά." Ανακοινώνει πριν φύγει.

" Λοιπόν... εμ... πως είσαι?" Με ρωτά η Lydia.

" Ε... καλα ειμαι. Όσο μπορώ... Εσύ? Όλα καλά? " Ρωτάω

"Ναι... πέρασα μια περίεργη φάση... Ξέρεις... κ-"

" Όχι. Δεν ξέρω Lydia! Δεν ξέρω, γιατί απο μονη σου με απέκλεισες από τη ζωή σου όλον αυτό τον καιρό χωρίς να ενδιαφερθείς για εμένα." Τη διακόπτω. Με κοιτά παρατηρητικα και τελικά λέει.

" Συγγνώμη. Πραγματικά ήταν βλακεια αυτό που έκανα."

" Το ξέρω. " Είναι το μόνο που λέω αφού η μικρή μπαίνει στο δωμάτιο.

" Λοιπόν ορίστε η λίστα με τα ψώνια. Πήγαινε και έλα γρήγορα γιατί Πεινάω...!" Λέει και αφού αρπάξω το μικρό ροζ χαρτάκι με τις λουλουδενιες λεπτομέρειες που γράφει όλα τα υλικά και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, φεύγω από το σπίτι.
Τι στο καλό θα κάνω!? Πως θα της μιλήσω και ΤΙ θα της πω??? Έλεος ρε Lydia.... γιατί μου τι κάνεις αυτό?

Με αυτές τις σκέψεις να τριγυριζουν το μυαλό μου φτάνω στο πιο κοντινό σουπερμάρκετ, και αφού πάρω οτιδήποτε γράφει αυτή η... γεμάτη γκλιτερ λίστα για ψώνια και πληρώσω ξεκινώ ξανά για το σπίτι. Που βρίσκεται η Lydia. Και δεν ξέρω τι να κάνω. Πφ... ώρες ώρες θέλω να γίνω ο παλιός καλός Dylan που όλοι σεβονταν και άκουγαν. Ξέρω ότι γίνομαι "κλισέ" και βαρετός ΑΛΛΆ τώρα με αψηφουν όλοι. Και να και τα αποτελέσματα!!

Πάντως ξεχάστηκα λίγο οταν είδα εκείνο τον τύπο στο σουπερμάρκετ που με κοιτούσε τόσο περίεργα... βασικά κοιτούσε την πριγκιπικη μου λίστα τόσο περίεργα και μετά εμένα... και ξανά τη λίστα....και εμένα. Και ναι ήταν πολύ αστείο αν και ντρεπομουν.!
Έγινα λιιιγο ρεζίλι...😂