Stay

Μονο ενας τροπος...

Μετά όλα μαύρα...

Θολα..ολα φαινοντουσαν θολα...ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου και αντικρυσα ενα ασπρο βρομικο ταβανι,μετα απο λιγο μια ανδρικη φιγουρα που με πλησιαζε εκλεισα παλι τα ματια μου και οταν τα ξανα ανοιξα ειδα τα δικα του...πρασινα...περιεργα πρασινα...ομορφα πρασινα...

Ενιωσα ενα χερι να με σκουνταει και μια βαρια φωνη να με αποσυντονιζει απο τις σκεψεις μου για τα περιεργα ματια.Ειδα το προσωπο του και καθως ξανα εκλεισα τα ματια μου ειδα το ιδιο προσωπο να μιλαει στον μπαμπα μου την μερα της αποφητησης μου,μετα ειδα παλι αιμα αυτο μου ηταν αρκετο για να ανοιξω τα ματια μου και να σηκωθω πανω...

Καθοταν απεναντι μου αρχισε να μιλαει..."Ξερεις απλα περιμενω λιγες μερες ακομα...15 Φεβρουαριου...ως τοτε μονο θυμασε τι ειναι τοτε;;"

"Τ-τα γενεθλια μου.."τραυλισα καθως ειδα ενα μικρο χαιρεκακο χαμογελο να εμφανιζετε στα ροζ φουσκωτα χειλια του.

"Σωστα!"ειπε και εβγαλε ενα κουτι απο τα χερια του..το ανοιξε και εβγαλε ενα τσιγαρο απο εκει μεσα...μετα παρατηρησε οτι ηταν το τελευταιο του...εριξε το κουτι κατω και το πατησε με τα παπουτσια του εβαλε το γεματο φλεβες χερι του στην πισω τσεπη του παντελονιου του βγαζοντας εναν μικρο μαυρο αναπτηρα πηρε το τσιγαρο του και αναξε τον μικρο θανατο στα χειλια του καθως με κοιταξε που τον παρατηρουσα με ενα συνοφριωμενο βλεμμα 

"Γιατι περιμενεις ως τα γενεθλια μου;"τον ρωτησα με απορια

 "Για τα λεφτα!το πιο σημαντικο πραγμα στη γη!Και η καλη σου μαμακα μου εξασφαλισε πολλα απο αυτα!"η κληρονομια...

"Απο που ξερεις την μητερα μου;"τον ξαναρωτησα

"Για να μην τα ξαναλεμε μικρη!Παρε τα ποδια σου και φυγε απο εδω γιατι αρχιζω και χανω την ψυχραιμια μου"

"Γιατι δεν μου λες;"του αντιμιλησα

"Δεν ειναι δικη σου δουλεια Εμμα τωρα φυγε!"μου ειπε αποτομα

"Πως ξερεις το ονομα μου;"

"Ξερω πολλα περισσοτερα απο οσα νομιζεις...η ζωη σου λιγες εβδομαδες πριν μου ειχε φανει πολυ ενδιαφερον για να μην ασχοληθω μαζι της...ξερω τα παντα για εσενα Εμμα!"

"ποιος εισαι;"ρωτησα με δακρυσμενα ματια.

"Ειμαι σιγουρος οτι και συ με ξερεις μικρη και ηδη με εχεις θυμηθει...Το ομορφο πρωινο...ησουν τοσο αγχωμενη και με το που ειδες τα ματια μου τοσο...νεκρη...χρειαστηκαν πολλοι ανθρωποι για να σε συνεφερουν απο τα ουρλιακτα σου για πολλες μερες...απο οτι ξερω σταματησες να ουρλιαζεις πριν τρεις μερες...οταν ο οργανισμος σου δεν αντεξε μετα απο τις συνεχομενες ενεσεις και επεσες ξερη...παντως για να σταθεις ορθια μεχρι την εκτη ηρεμιστηκη θελει κοτσια!"

"Που τα ξερεις ολα αυτα;Με παρακολουθουσες;"

Αυτος δεν μιλησε αντιθετος τραβηξε αλλη μια τζουρα απο τον μικρο του θανατο και χαμογελασε στραβα

"Ξερεις εχω καταλαβει οτι δεν εισαι και πολυ στα καλα σου"

"Καλα ειμαι"του απαντησα συντομα

"Ολοι σε ρωτουσαν...τι θες..τι χρειαζεσαι...παντα η ιδια απαντηση <<Τους γονεις μου>>και τους κοιταζες ολους με μισος...αλλα κανεις δεν θα μπορουσε να σου τους φερει ...και αν υπηρχε κατι που σου τους εφερνε θα ηταν βλαβερο γιατι θα ξεπερνουσε την λεπτη γραμμη ζωης και θανατου.Αλλα εγω ξερω κατι το οποιο παιζει με τα συνορα...ισως αυτο σου εδεινε μια αισθηση ικανοποιησης και θα σε εκανε να εβλεπες την μαμακα και τον μπαμπακα για αλλη μια φορα"

Ελεγε σιγα καθως πλησιαζε κοντα μου ...οταν εφτασε διπλα στον καναπε που με ειχε αφησει οταν ημουν λιποθημη εγω σηκωθηκα εντελως και κατεβηκα απο τον καναπε κανοντας ενα βημα πισω,εκεινος χαζογελασε με την αντιδραση μου και τοτε την ειδα...παρατηρησα την γωνια του σκοτεινου διαμερισματος...μια μικρη ενεση αδεια και σκονισμενη πεταμενη εκει ,αυτος ακολουθησε την ματια μου και παρακολουθησε την εκφραση του προσωπου μου με ειρωνια στο βλεμμα του

"Τωρα μικρη Εμμα φυγε και μην μπλεξεις περετερω με το σκοταδι"μου ειπε και με εσπρωξε στην εξωπορτα.

Αλλα εγω ηθελα να δω τους γονεις μου...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Μετα;;Πως φτασατε σε αυτο το σημειο;"Οι δυο ανθρωποι με ρωτησαν και με κοιταξαν ερωτηματικα.

"Θα φτασω και σε αυτο το σημειο..υπαρχει αρκετη ιστορια ακομη μπροστα μας"τους ειπα και κοιταχτηκαν μεταξυ τους.

ΧΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

10000 ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΑ ΤΟΣΟ ΤΟΣΟ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!ΛΟΙΠΟΝ ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΣΑς ΑΡΕΣΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥΥΥ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥς ΚΑ ΦΙΛΟΥς ΣΑΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ :) ΣΕΦΑ