Κεφάλαιο 9.

116 12 2
                                    

Αρχισα να τρεχω, ανοιξα γρηγορα την πορτα και βγηκα εξω απο την παλια βρώμικη πολυκατοικια. Το σωμα μ ετρεμε και τα ματια μου ετσουζαν απο τα δακρυα που εβγαιναν ολο και περισσοτερα καθε δευτερολεπτο που περνουσε...κοιταξα γυρω μου και πρσπαθησα να θυμηθω πως θα εφευγα απο εκεί ξαφνικά θυμηθηκα οτι ειχα μαζί μου το αμάξι έτσι πήγα με γρήγορα  βήματα προς τα εκεί και μπήκα μέσα

Τα χέρια μου ήταν παγωμένα και τα χείλη μου μωβ. Το μυαλό μ άρχισε να ξαναπαίζει σαν κασέτα όλα τα προηγούμενα γεγονότα. Τον φοβάμαι..όχι..τον τρέμω..τι άνθρωπος είναι αυτός;γιατί με κοιτούσε με τόσο μίσος στα μάτια;
Συνεχιζω να μην μαθαινω αυτά πού θέλω και η υπομονή μου εξαντλητε μέρα με τη μερα. Προσπαθώ να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου..για όσο ακόμα μπορώ να το αποκαλώ ετσι
Θά μου πάρει τα παντα..το ξέρω ότι δεν θα μου αφήσει τίποτα.. Θά αναγκαστώ να μένω σε ενα μικρο σπίτι με μονο τα απαραίτητα. Όλα όσα ξέρω θα φύγουν εξαιτίας ενώς ναρκομανή αρρώστου που θέλησε να μου στερήσει τη ζωή...και ακριβώς από αυτόν εγώ τωρα τρέχω να κρυφτώ...μου είπε  να τρεξω έτσι και έκανα ...εφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από κοντά του ...

-Πού εισασταν;;
-Σας ψαχναμε παντου!
-Φοβήθηκαμε πολυ!Παραλίγο να καλεσουμε την αστυνομία!

Όλοι ήρθαν κατά πάνω μου και με κοιτούσαν τρομοκρατημένοι...με πήραν από  το χερι τραβώντας με πάνω στο δωμάτιο μου καθώς με ξάπλωσαν στο κρεβάτι και με σκέπασαν με τα βαριά παπλώματα καθώς βγήκαν έξω και μου έσβησαν τα φώτα έτσι παρέμεινα εκεί...να κοιτάζω το καθαρο παράθυρο και να προσπαθώ να ξεχάσω τον βρωμικο τοίχο του Χάρρυ...και δεν κουνιωμουν..απλά σκεφτόμουν

StayDonde viven las historias. Descúbrelo ahora