Το μυστικό του

131 9 2
                                    

Πήρε το χέρι μου και με πήγε στην πόρτα που την περασμένη φορά ήταν κλειστή..όμως τώρα θα την άνοιγε.
Έβγαλε από την τσέπη του ενα χρυσό σκουριασμένο κλειδί ..δεν ήμουν σίγουρη οτι είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο ποτέ στη ζωή μου.

Το πρόσωπό του ακόμα ιδρωμένο και τα χείλια του είχαν αρχίσει να ματώνουν απο το τράβηγμα των δοντιών του...φαινόταν αγχωμένος ..εγώ ήμουν περίεργη αντί για φοβισμένη..ίσως και λιγάκι ενθουσιασμένη που θα γινόταν πραγματικότητα αυτό που επίζητούσα και φώναζα στον κόσμο..κανείς δεν με άκουγε..με κορόιδευαν και μου έλεγαν οτι πέθαναν..αλλά εγώ τα κατάφερα και λίγο ακόμα και θα τελειώσει το μαρτύριο μου.

-Έτοιμη;
Με κοίταξε σκληρά

Δεν μπορουσα να μιλήσω,οι λέξεις είχαν χασει το νόημα τους και φαινόντουσαν άσκοπες μπροστά στη δυναμη του σωματος.

Κούνησα το κεφάλι μου σε ένδειξη καταφατικότητας ,εκείνος πήρε μια βαθειά ανάσα και ξεκλείδωσε.

Το δωμάτιο είχε μια φρικτή μυρωδιά ..σαν κάτι πεθαμένο και σάπιο .
Αμέσως έβηξα δυνατά και κούνησα το χερι μου μπροστά απο το κεφάλι μου για να κάνω αέρα,τα ματια μου είχαν δακρύζει και ο λαιμός μου και είχε ξεραθεί.

Ηταν σκοτεινά ακόμα μέχρι που εκείνος έφερε το χερι του στον τοίχο και μια παλιά κιτρινωπή λάμπα που κρεμόταν απο το ταβάνι έλαμψε,αμέσως είδα κάτι που ποτε δεν περίμενα..ενα μικρο παιδι δεμένο στο κρεβάτι με μια ταινία στο στόμα.
Έμεινα ακίνητη και προσευχήθηκα για τη ζωή μου.
Ο άνθρωπος ήταν παρανοϊκός.

ΓΕΙΑΑ
Σεφα εδωω
Σορρυ που ειχα να ανεβασω καιρο αλλα συμβαινουν πολλααα
Τα λεμεε 💖

StayDonde viven las historias. Descúbrelo ahora