"Πραγματικά δεν το πιστεύω, εννοώ το ήξερα ότι θέλατε ο ένας τον άλλο, αλλά και πάλι, ουαου χαχα, ο αδερφός μου και η κολλητή μου " είπα γελώντας
"Να σου πω την αλήθεια δεν ήξερα πως θα το πάρεις. Ειδικά αφού σου έκρυψα το όλο βαμπιροθεμα. " είπε η Αλλι
"Καταλαβαίνω Αλλι, δεν χρειάζεται να απολογείσαι"
"Χαίρομαι γιατί θέλω να ξέρεις ότι είσαι η κολλητή μου και είσαι πολύ σημαντική για μένα." της χαμογέλασα
"Χαίρομαι για σένα και για τον αδερφό μου, πως τον αντέχεις μόνο ήθελα να ήξερα"
"Μην γίνεσαι κακία, είναι πάρα πολύ καλός." Η Αλλι με είχε πάρει τηλέφωνο και μου είχε ζητήσει να πάμε για καφέ, να κάνουμε κάτι νορμάλ μετά από όλη αυτή την τρέλα είπε. Με την μητέρα μου έχω απομακρυνθεί πολύ, δεν ξέρω πως μπορούσε να μου κρύψει κάτι τέτοιο. Την μισώ για το ψέμα που μου είπε, αλλά όλοι θα πληρώσουν, στην ώρα τους.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος του κινητού μου,ήταν η μητέρα μου.
"Τι;" απάντησα ψυχρά
"Έλα αγάπη μου, ετοιμάζομαι να πάω στο μολ για ψώνια, θες να έρθεις?"
"Είμαι με την Αλλι για καφέ" έψαχνα δικαιολογίες για να μην πάω μιας και δεν μπορούσα να την αντιμετωπίσω με την αλήθεια καθώς είχα υποσχεθεί ότι δεν θα έλεγα τίποτα.
"Ας έρθει και εκείνη"
"Ρε μαμά"
"Δεν ακούω λέξη, που είστε να έρθω να σας πάρω;"
"Στα Starbucks, δίπλα στο σπίτι "
"Σε δυο λεπτά θα είμαι εκεί."
Κάμερον POV
Όσα μπάνια και να έκανα δεν μπορούσα να διώξω την μυρωδιά της. Την σιχαίνομαι αυτή τη γυναίκα, αλλά όλα θα τα υπομεινω για την Κάρα. Οι πληροφορίες που θα πάρω από εκείνη παίζοντας το αγόρι της μπορεί να φανούν πολύ χρήσιμες. Περπατούσα μέχρι που έφτασα μπροστά στην μεγάλη πόρτα. Οι φρουροί ήταν στρατιώτες μου,υποψήφια μέλη του Ταγματος μου.
"Κύριε Μοντάγ "είπαν και παρουσιάστηκαν ο καθένας με την σειρά τους. Μόλις τελείωσαν άνοιξαν την μεγάλη σιδερένια πόρτα που οδηγούσε στο δωμάτιο του θρόνου της.
Ήταν λίγο σκοτεινά και σου προκαλούσε δέος. Τα φώτα δεν αρκούσαν για να κάνουν τον χώρο υπερβολικά φωτεινό αλλά ήταν αρκετά για να μπορείς να δεις πολύ καλά. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με ένα σκούρο καφέ χρώμα και το πάτωμα ήταν γυάλινο αφήνοντας σε να κοιτάς το κενό αν κοιτούσες κάτω.
BẠN ĐANG ĐỌC
Το αγόρι της διπλανής πόρτας(Αυτό το αγόρι 1)
Lãng mạn"Φοβάσαι;"ρώτησε με τη σεξυ φωνή του "Όχι" είπα, και για πρώτη φορά πραγματικά το πίστευα " Τότε δεν είσαι όσο έξυπνη όσο νόμιζα" " Τι μας είπες..." "Γιατί δεν φοβάσαι Κάρα ;" "Διότι ξέρω ότι δεν πρόκειται να με βλάψεις" "Γαμωτο, αυτές οι ταινίες μ...
