Το αγόρι της διπλανής πόρτας(Αυτό το αγόρι 1)

Ενα και τελος!

Τα βλέμματα μας κλείδωσαν, είναι εδώ,ο Τζέισον! Δίπλα του είναι η Ρόζα, μα καλά πλάκα μου κάνουν; Κοιτάω λίγο παραπέρα και βλέπω τον αδερφό μου με την Αλλι.
Ορίστε; ? Πως τολμανε; Έμπλεξαν τον αδερφό μου σε αυτό! Έθεσαν την ζωή του σε κίνδυνο! Όχι!
Ξαναγύρισα το βλέμμα μου στον Τζέισον και σιγουρευτηκα ότι το μόνο που θα έβλεπε θα ήταν ένα απέραντο κενό. Κανένα συναίσθημα. Είχαν αργήσει. Πολύ. Είχα χάσει κάθε ελπίδα και ζούσα σε μια κόλαση και αυτοί ξαφνικά έρχονται εδώ και φέρνουν τα πάνω κάτω; Ε όχι!
"Είσαι μια κούκλα " μου ψιθύρισε ο Ντίλαν.
"Σ'ευχαριστώ " είπα χαμογελώντας και κατέβηκα τις υπόλοιπες σκάλες. Στεκόμουν πια μπροστά στον Τζέισον, με κοιτούσε με ανυπομονησία, με πόθο αλλά και με φόβο. Έκανα πως δεν τον είδα και πήγα προς το μέρος της θείας μου,η οποία μιλούσε με μερικούς καλεσμένους.
"Α Κάρα μου,να σου γνωρίσω δύο πολύ καλούς μου φίλους. Τον Λόρδο και την Λαίδη Γουίκενχαμ. "είπε χαμογελαστά η Ρεγκίνα.
"Χάρηκα"είπα χαμογελώντας

[...] Η βραδιά κυλούσε ομαλά προς το παρόν και ο Τζέισον δεν είχε προσπαθήσει να με πλησιάσει. Ευτυχώς, διότι δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα.
"Θα μου κάνετε την τιμή δεσποινίς μου; " είπε ο Ντίλαν και έδειξε τα ζευγάρια που χόρευαν.
"Φυσικά"είπα πιάνοντας το χέρι του.
Ο Ντίλαν ήταν καταπληκτικός χορευτής. Είχε την άνεση και τον αέρα που μόνο ένας επαγγελματίας θα μπορούσε να έχει. Κάποια στιγμή πάνω στον χορό μας με έκανε μια σβούρα και είδα τον Τζέισον να μας κοιτάει έντονα. Μετά από την σβούρα ξανακολλησα στην αγκαλιά του Ντίλαν.
"Ήρθε να σε πάρει μακριά "
"Ορίστε; " είπα
"Ο φίλος σου, σας παρατηρώ όλη νύχτα. "
"Με έκανε να χάσω κάθε ελπίδα και τώρα έρχεται εδώ,με την πρώην του αγκαλιά, να αποδείξει τι;"
"Νοιάζεται για σένα, το βλέπω στα μάτια του"
"Δεν το νομίζω "
"Βάζεις στοίχημα; "
"Τι έχεις στο μυαλό σου;" Δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου και ένιωσα τα χείλια του πάνω στα δικά μου.
Μόλις έφυγε από πάνω μου,εστίασε το βλέμμα του στον Τζέισον.
"Ο φιλαράκος σου δεν έκανε τίποτα,απλά γύρισε και έφυγε. Μπορεί να είχες και Δίκιο"
Αυτό που με απασχολούσε όμως ήταν το βλέμμα της Ρεγκίνας, που είχε δει όλο το σκηνικό.

[...] Η γιορτή είχε τελειώσει και οι καλεσμένοι είχαν φύγει. Καθόμουν στα σκαλακια με τον Ντίλαν και έκλαιγα στην αγκαλιά του καθώς μαζί με τους υπόλοιπους καλεσμένους είχε φύγει και ο Τζέισον. Μια για πάντα. Ξαφνικά μας πλησίασε ένας φρουρός. Το πρόσωπο του το έκρυβε το κράνος του.
"Η μεγαλειοτητα της ζήτησε να σας δει. Και τους δύο"
"Σε πέντε λεπτά θα είμαστε εκεί" είπα
"Τώρα!" είπε αυστηρά. Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα. Σηκωθήκαμε από τα σκαλιά και ακολουθήσαμε τον μαυροφορεμενο φρουρό. Μας οδηγούσε σε ένα μέρος που δεν είχα ξαναπάει πότε. Ήταν σκοτεινά και τον μικρό διάδρομο τον φωτιζαν κάτι πυρσοι. Το αίσθημα του φόβου με κατέκλυσε και σαν να διάβασε τις σκέψεις μου ένιωσα το χέρι του Ντίλαν να πιάνει το δικό μου.
Ο διάδρομος τελείωσε και βρισκόμασταν μπροστά σε μια τεράστια σιδερένια πόρτα. Σαν πόρτα κελιού. Τι στο καλό συμβαίνει;
Ο φρουρός άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα.
Το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να ουρλιαξω.
Είδα τον Τζέισον, την Ρόζα,τον Ράιαν και την Αλλι αλυσοδεμενους στον πέτρινο τοίχο,γεμάτους αίματα.
"Α ήρθατε. Πάνω στην ώρα" είπε η Ρεγκίνα από πίσω μου. Γύρισα και την είδα να στέκεται πίσω από ένα τραπέζι.
"Τι στο καλό συμβαίνει εδώ;! "φώναξα
Εκείνη δεν μίλησε,απλά έκανε ένα νόημα με το χέρι της και ένας άλλος φρουρός βγήκε από τις σκιές και στάθηκε δίπλα της. Ο φρουρός της έδωσε μια μαύρη σακούλα στην οποία έβαλε η Ρεγκίνα το χέρι της. Μόλις το έβγαλε δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και η κραυγή της Ρόζας διαπέρασε όλους τους τοίχους. Το κεφάλι του Κάμερον βρισκόταν στο πάτωμα μπροστά μας.
Έκλεισα τα μάτια μου, και όπως εκείνη την πρώτη μέρα μόλις τα άνοιξα, όλα ήταν κόκκινα, μόνο που αυτή την φορά όλα ήταν διαφορετικά. Ακόμα και μέσα στο πέτρινο κελί μπορούσα να ακούσω τους κεραυνούς απέξω και να δω τις φωτιές που ξεκίνησα μέσα στο κελί.
"Έτσι γατούλα. Βγάλε να νυχακια σου" είπε γελώντας η Ρεγκίνα.
Είδα οχτώ φρουρόυς γύρω μου, έτοιμους να μου επιτεθούν.
Με μια κίνηση του χεριού μου και μία κραυγή, όλοι βρίσκονταν στο πάτωμα.
"Είναι καλύτερη αποτι περίμενα" είπε η Ρεγκίνα και κούνησε το χέρι της ξανά. Άλλοι οχτώ φρουροί βγήκαν από τις σκιές.
Αυτή την φορά δεν ήμουν αρκετά δυνατή και έτσι κατάφεραν να μου δώσουν μια δόση υγρού ασημιου. Έπεσα αναίσθητη αμέσως.