Το αγόρι της διπλανής πόρτας(Αυτό το αγόρι 1)

Ο έρωτας μου.

Καλημέρα, όπως είδαμε ο Τζέισον απομακρύνθηκε μετά την κουβέντα του με τον Τζον. Τι να του είπε άραγε; Πως θα συνεχίσει η ιστορία Καμερον/Κάρα?

Και ναι μέσα σε δύο μέρες κεφάλαιο, έχω τρίωρο σήμερα με μια ωρα κενό ενδιάμεσα.

Vote και comment αν σας άρεσε :)

Φιλιααααα

__________________________________________________________________________________

Έχει περάσει μια βδομάδα από τότε που ο Τζέισον είπε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό μεταξύ μας. Μια βδομάδα που βλέπω την Ρόζα στην αγκαλιά του Τζέισον. Είναι μαζί, ξανά. Όλο αυτό το διάστημα έχω μετατραπεί σε ένα φάντασμα. Όλα τα κάνω μηχανικά, ξυπνάω, πάω σχολείο,τρώω, κλαίω,κοιμάμαι και ξανά από την αρχή. Ο Καμερον ανησυχεί και προσπαθεί συνέχεια, χωρίς αποτέλεσμα, να με βγάλει από το σπίτι. Μου έχει σταθεί πολύ,και κάνει ότι μπορεί για να επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη μου. Αυτή τη στιγμή καθόμαστε και οι δύο στο κρεβάτι μου και βλέπουμε το twilight.

"Μα καλά, πάνε καλά; Τι ήμαστε δηλαδή και γυαλίζουμε στον ήλιο; "

"Βαμπίρ " είπα χωρίς να έχω όρεξη.

"Δηλαδή αν σε πάω μια βόλτα το πρωί θα είμαι σαν τον πύργο του Αϊφελ σε γιορτή;"

"Σύμφωνα με την ταινία ναι. "είπα και μετά από τόσο καιρό εμφανίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη μου.

"ΑΜΗΝ"είπε και πετάχτηκε πάνω,γεμάτος ενέργεια, ξεκίνησε να με αγκαλιάζει. "Επιτέλους γελασες!"είπε και ξαφνικά ένιωσα τα χείλη του να ακουμπούν τα δικά μου. Χωρίς να το καταλάβω ανταποκρίθηκα. Ξαφνικά τον ένιωσα να τραβιέται απότομα.

"Όχι, όχι έτσι"είπε κοιτώντας με στα μάτια.

"Τι εννοείς; " ξαφνικά κατάλαβα ότι ήθελα να ξανασυμβεί. Δεν θα κάτσω άλλο να κλάψω για τον Τζέισον,αυτός προχώρησε, το ίδιο θα κάνω και εγώ.

"Άσε με να σε βγάλω έξω. Δώσε μας μια ευκαιρία "

"Εντάξει "είπα χαμογελώντας.

"Αύριο θα περάσω να σε πάρω από το σχολείο " είπε και συμφώνησα.

Τζέισον pov.

Την φίλησε. Δεν το πιστεύω. Είμαι τόσο ηλιθιος. Την αγαπάω ρε γαμωτο. Με την Ρόζα απλά γεμίζω το απέραντο κενό που δημιουργηθηκε όταν άφησα την Κάρα. Το άλλο μου μισό. Την πριγκίπισσα μου.

Κάρα POV.

Περιμένω τον Καμερον έξω από το σχολείο. O Τζέισον με κοιτούσε όλη μέρα. Όχι Κάρα, μην τον σκέφτεσαι. Ξαφνικά σταματάει μπροστά μου το μαύρο αμάξι του,με εκείνον μέσα. Είναι πανέμορφος,φοράει ένα μαύρο παντελόνι, με άσπρη μπλούζα και ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν.

"Καλημέρα κούκλα" είπε βγαίνοντας από το αμάξι για να μου ανοίξει την πόρτα. Όλα τα κορίτσια με κοιτούσαν με ζήλια,ενώ τα σάλια τους για τον Καμερον γέμιζαν άνετα μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα. "πάμε;"

"Πάμε"είπα βάζοντας τα γυαλιά ηλίου μου. Φορούσα ένα ανοιχτόχρωμο τζιν, μια ριχτη άσπρη μπλούζα,άσπρα converse και τα ασημένια aviator γυαλιά μου. Τα μαλλιά μου τα είχα ισιώσει και είχα βαφτεί ελαφρά.

Ο Καμερον με πήγε σε μια πολύ ωραία καφετέρια λίγο πιο έξω από την πόλη. Επικρατούσε το ξύλο κυρίως σε συνδυασμό με την πέτρα. Ήταν πολύ φιλικό,όπως και το προσωπικό.

Εγώ παρήγγειλα μια ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και ο Καμερον έναν φρεντο καπουτσίνο μέτριο.

Η ώρα κύλησε ευχάριστα και ανακαλύψαμε πολλά κοινά με τον Καμερον. Ταιριαξαμε αμέσως. Ήταν πολύ ευγενικός και αστείος,κάτι που μου θύμιζε με κάθε ευκαιρία που του δινόταν.

Μόλις τελειώσαμε τον καφέ πρότεινε να πάμε μια βόλτα. Μιας και δεν είχε πολύ κρύο, συμφώνησα. Περπατούσαμε αρκετή ώρα, και δεν έκανε καμία κίνηση για να με φέρει σε δύσκολη θέση.

Είχε πάει οχτώ το βράδυ όταν πια με άφησε έξω από το σπίτι μου.

"Πέρασα πολύ ωραία, θα ήθελα να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή."

"Και εγώ"είπα. Με κοιτούσε σαν να περίμενε την άδεια μου. Εγώ απλά του χαμογέλασα και του την έδωσα. Με φίλησε αμέσως,τα χείλη του ζεστά και μαλακά. Καμία σχέση το φιλί του με του Τζέισον, δεν μετετρεπε τα πόδια μου σε ζελέ,δεν με τρελενε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν και άσχημο. Ίσως να έπρεπε να περάσει λίγος καιρός.

"Είσαι πανέμορφη "είπε όταν απομακρύνθηκε. Εγώ απλά χαμογέλασα.

"Τα λέμε αύριο. Σ'ευχαριστώ για σήμερα "είπα γλυκά

"Καληνύχτα πανέμορφη μου. Εγώ θα είμαι στο πόστο μου. Ότι θες απλά φώναξε."

"Εντάξει, καληνύχτα. "είπα και μπήκα στο σπίτι.

Τζέισον pov.

Είχα μόλις τελειώσει τον τρίτο γύρο με την Ρόζα. Καθόμουν στο παράθυρο και παρακολουθουσα την σκηνή. Την φίλησε, ξανά. Δεν χρειαζόμουν ειδικές ικανότητες για να καταλάβω ότι δεν της άρεσε. Χαμογέλασα. Δεν είναι για σένα Καμερον,η Κάρα έχει φτιαχτεί για εμένα και εγώ για εκείνη. Απλά δεν το έχει καταλάβει ακόμα. Στον διαολο ο τζον,θα διεκδικήσω αυτό που θέλω. Διότι ο έρωτας μου για εκείνη ξεπερνάει κάθε νόμο,κάθε συνθήκη, κάθε λογική.

Από την στιγμή που άκουσα την πρώτη ιστορία αγάπης άρχισα να σε ψάχνω,χωρίς να ξέρω το πόσο τυφλός ήμουν. Οι εραστές δεν γνωρίζονται απλά κάπου. Υπάρχουν μέσα στον άλλο από την στιγμή που γεννήθηκαν.