Ölüm ve Yaşam ( Gay)

Sigara

O yanıma geldiğinde hemen uyumuştum. O kadar rahat uyumuştum ki hayatımda bu kadar rahatladığım ilk yerdi. Evim dediğim, 8 yıl yaşadığım yerde bile bu kadar rahat değildim.

Sabah uyandığımda Ed bana sarılmış bir vaziyette uyuyordu. O kadar tatlı gözüküyordu ki bir meleği andırıyordu. Ed'in sol yüzü bana dönük olduğundan kulağındaki iki deliği görebiliyordum. Dün hiç fark etmemiştim ama zaten bizim ailemiz için böyle şeyler önemli değildi.

Okula 45 dakika 52 saniye 11 salise vardı hemen hazırlanmamız gerekiyordu. O yüzden Ed'i izlemeyi bırakıp uyandırdım.

"Ed uyanmalısın, okula geç kalacağız. Daha müdürle konuşacağız."

"Hıı? Ne anlamadım? Ne müdürü ya ben ceza almadım ki."

"Ed kalk bir ya."

"Efendim abi, ya bir rahat vermedin."

"Oğlum, kalk hadi! Okula geç kalacağız. daha müdürle konuşup sınıfımı öğreneceğim."

"Ne müdürü ya, ne sınıfı?"

"Ed, sen ciddi misin? Seninle aynı koleje yazdırdılar ya beni. Bilmiyor musun?

"Ne? Sen ciddi misin?"

Evet, Ed. Annem söylemedi mi? Hadi git hazırlan geç kalmayalım."

"Ta-tamam."

Ed yataktan kalkmıştı ama bir sorun vardı. Hem seviniyordu hem de bir şeye aklı takılıyordu.

"Ed neyin var?"

"Şey... Liza senin eski okulundan arkadaşın. Ona ne diyeceğiz; yani ikizim nasıl diyeceğim senin için?"

"Ed, annemiz her şeyi ayarlamış. Senin bir ikizin olduğunu ama doğumhaneden kaçırıldığını söyleyeceğiz ve 18 yıl sonra bulunduğumu? Nasıl olduğunu sorarlarsa ailemin bana söylediğini söyleriz tamam mı?"

"Tamam, tamam. Ben hemen gidip hazırlanacağım şimdi. Aşağıda buluşuruz."

"Tamam, hadi git hazırlan."

Yataktan kalkıp hazırlanmam 10 dakika 12 saniyemi almıştı. Daha okula 21 dakika 52 saniye 22 salise vardı. Çantamın içine ne olur ne olmaz diye büyü kitabımı da koymuştum. Aşağı indiğimde Ed de yeni odasından çıkmıştı.

"Hadi, gitmiyor muyuz?"

"Tamam, abi ya...Okulu senin kadar seven yoktur."

"Yok lan,  sadece ilk günden geç kalmak istemiyorum."

"İyi o zaman hadi gidelim."

"Neyle gidiceğiz?"
Ed bana, sen ciddi misin ifadesiyle bakıyordu.

"Ne oldu, Ed?"

"Abi arabamla gideceğiz. Neyle gitmeyi düşünüyordun?"

"Arabam derken?"

"Evet, arabam. Benim arabam, babamın bana hediye ettiği BMW.

"Hımm... Tamam o zaman, hadi gidelim."
Bunlara ne zamandır alışmaya çalışsam da bazı şeyler canımı acıtıyordu. Kardeşimin arabasına binip okulun yolunu tutuk. Belki babam zamanla beni de severdi.

Okula vardığımızda, eski okulumun 2 katı olduğunu fark ettim. Arabadan indiğimizde zil çalmak üzereydi. Ed'e sınıfına gitmesini söyledim ve ben de müdürün yanına gidecektim. Ed bir iki adım attıktan sonra bir şey hatırlamış gibi geri geldi.

"Ne oldu Ed?"

"Ha, abi, şeyi söylemeyi unuttum."

"Neyi?"