Ölüm ve Yaşam ( Gay)

Ed ölene kadar!!

Zaman insanlar için önemli olsada bizim için fazla bir önem taşımıyordu. Okulda olan olaydan sonra tam yamına 2 ay 11 gün 9 saat 14 dakika 21 salise olmuştu edle her gün okula gidip geliyordum fakat o günden sonra hiç bir saldırı olmamıştı.

Aslında aklıma takılan bir çok olay örgüsü vardı armir çağırmak hem zor hemde tehlikeli bir büyüydü armirler ruha aç yaratıklardı, cehennemde bile korkulurlardı böyle bir yaratığı getirmek çağıran büyücünün ruhunu çok büyük bir tehlikeye atması demekti.

O gün beni izleyenler olduğundan emindim fakat kim olduklarını bilemiyordum garip bir şekilde benden kendilerini gizlemenin bir yolunu bulmuşlardı.

Saldırının hedefi tam olarak ben miydim bilemiyorum?
Evren bilgeliğine sahip olsam bile o olay tamamen karanlıktı armirin çağrılışına dair hiç bir şeyi göremiyordum kimin yaptığını yada neden yaptığını bilemiyordum ve bu beni kuşkulandırıyordu.
Karanlık meclisin parmağı olduğundan emindim artık içimdeki ruhlardan haber olduklarını düşünüyordum ne yapacaklarını ön göremiyor buda beni sinirlendiriyordu.

Karanlık meclisin üyeleri sinsi, çıkarcı ve iğrenç varlıklardı. Kötülükten beslenen güçlerini şeytana adamış doğaüstü yaratıklardan oluşuyorlardı.

O olaydan sonra hiç bir hareketlilik olmamıştı onlar harekete geçmeden onlara saldırmaz birisi bölgeme girmediği sürece onlara engel olmazdım. Gücümün yetmeyeceğinden yada onlardan çekindiğimden değildi bu numu yapmam taktirinde dünyayı büyük bir kaosa sürükleyeceğimdendi.
Vücudumdaki kehanet dövmeleri günden güne değişiyor ortadaki savaş daha çok kızışıyordu ve bu savaşın gerçekleşmesi küçücük bir kıvılcıma bakıyordu.

"Abi"
Zihnimde yankılanan bu çığlık bütün düşüncelerimi dağıtmış odamdan solona ışınlanmamı sağlamıştı.
Kardeşimin sesi bunu refleks olarak yapmamı sağlamıştı.

Karşılaştığım durum ise bütün aile fertlerinin salonda toplanmış babamın sinirden kırmızıya dönmüş gözlerinin bana dönmesini sağlamıştı.

Ayriyeten walf alfasıda saoldaki tekli koltukta oturuyordu ve hissettiğim kadar ile sürüsünüde peşinden bizim bölgemize getirmişti.

Olayı anlamıştım walfler uzun süredir benim katlettiğim oğullarını arıyorlardı görünüşe görede en sonunda bulmuşlardı.
Bir alfanın oğlunu öldürmek savaş ilan etmekle eşdeğerdi ve en son bizim evimizde görünmüşlerdi kapımıza daha önceden geleceklerini düşünmüştüm fakat babamdan dolayı bunu anca oğullarının çürümüş bedenlerini bulduktan sonra yapabilmişlerdi.

Ed'e dönüp gözlerinin içine baktım
"Neler dönüyor burda"
Her şeyi bilsemde edin aşırı tepkisini anlamamıştım bize savaş açmaları onlarının kaybı olacaktı tabi buna cüret edecek kadar delirmişlerse.
"Geçen gelen adamlar işkence görerek katledilmişler walflerin alfası babamdan soruşturmayı yürütmesini ve sorumluların derhal bulunup kendine verilmesini istiyor."
"Anladım da sen niye öyle seslendin."

"Alfa oğlunun en son bizimle görüştüğünü ve seninle tartıştığını ve bunun sonuçlarına katlanacağı hakkında tehdit ettiğin için senden şüpheleniyor ve senin kendi sürüsü tarafından sorgulanmanı istiyor."

"Anladım sakin ol bana bir şey yapamazlar sen sadece karışmadan izle babamız beni vermeyecektir bu kendi ailesini küçük düşürmek olur."
Düşündüğüm ve edin zihnine konuştuğum an babamız konuşmaya başlamıştı.
"Bu ne demek oluyor sen benim oğlumu süründe sorgulamak istemeye nasıl cüret edersin ha karşında kim olduğunu unutuyorsun galiba."
"Kiminle konuştuğumu gayet iyi biliyorum fakat oğlumu son gören ve tehdit eden senin oğulların buna hakkımız var ve alfalar kralı bile buna engel olamayacak."

"Biraz önce bana savaş ilan ettiğinimi söylüyorsun Orad."
"Kabul etmezseniz zor kullanmak zorunda olduğumuzu söylüyoruz."

Bu babamı çıldırtan son kelimeler olmuştu tekli koltuktan kalkıp karşıdaki alfayı boğazından yakalayıp camdan dışarı fırlatmış kendisi ise koca bir kurda dönüşerek çıkmıştı.

İşte eğlence buna derdim sürümüzün diğer üyeleri olayı farketmiş kurt biçinde walf sürüsünün etrafını sarmaya başlamıştı bizim bölgemizde alfalar kralına savaş ilan etmeleri çok saçmaydı bu adamlar kafayı sıyırmıştı bence.

Aile fertlerimizin hepsi dışarı çıkmış kurda dönüşüp babamın yanına katılmışlardı bu savaşın artık dönüşü yoktu fakat katılıp katılmamak konusunda kararsızdım taki annem sırtımdan babama doğru itene kadar.

Bundan sonra hiç şansları kalmamıştı.
Walf sürüsünün etrafı sarılmış 456 kurttan oluşuyorlardı alfalarıyla birlikte ilk hamleyi onlardan bekliyorduk savaş ilan edenler füç kullanacaklarını söyleyerek babamı aşağılamaya kalkanlar onlardı.

İşte o anda geldi Orad dönüşerek babama saldırdı ve ortalık toz dumana karıştı.
"Öööö-llü-mm"
İçimdeki ölüm uyanmış beni teşvik ederken yaşam uyumakla meşguldü hiç bir şey yapamayacağının farkındaydı.

Bana doğru koşan dört iri kurdu öldürmek kolaydı tek hareket tek büyülü söz.
"Iyseya"
Elimi uzatmam ve yerden buz dikitlerin çıkıp dört kurdu ortadan ikiye ayırması 3 saniyemi almıştı.
Bir yandan ailemi takip edip diğer yandan öldürebildiğim kadar kurt öldürmeye çalışıyordum hepsinin infazı verilmişti ölüm tarafından 456 kurdun hepsi suçlu bulunmuş bir tanesi bile masum değildi.

"Orsa-ıriye"
Elimi yukardan aşağı indirmemle 2 kurdun kafası tuzla buz olmuştu.

Edin zihin yoluyla 2 dediğini duymuştum öldürdüklerini sayıyordu sayıyordu.
Zihin bağlantısını kullanarak konuştum
"Yarışa var mısın?"
Hemen karşılığı gelmişti.
"Zevkle."

Etrafımı çembere alan walf sürüsünden 9 kurt vardı. Beni böyle yenemezlerdi önce tam karşımdakinin sarı gözlerin içine baktım anında homurdanıp debelenmeye başlamıştı büyük miktarda acı çekiyordu ve gözlerimi kırpmamla yüksek bir çığlık atıp ölmüştü.

Diğerleri anında üstüme saldırdı yer çekimini manipüle ederek üstlerinden arkalarına zıpladım şimdi 8 kurt benim durduğum yerdedi sadece parmaklarımı şaklatıp arkamı döndüm hepsi ateşlerin içinde kalmıştı.
Yolumu aça aça ilerliyordum bazılarını yakıyor bazılarını tek göz kırpmamla öldürüyordum bu çok sıkıcıydı daha tek bir çizik bile atamamışlardı.
"58"
.
.
"63"
.
.
.
"81"

Ciden sıkıcıydı hepsini tek hareketle öldürmek istiyordum hepsi aynı anda acılar içinde kıvranmalıydılar hepsi büyük günahlar işlemişlerdi hepsini katil ve caniydiler.

Bunu yaparsam babam bu sefer görmemezlik yemini ettiği benle yeniden uğraşmaya başlıyacaktı o yüzden kendi hallerine bırakıp bir ağcın tepesine çıkıp oturdum öldürmeye ordan devam etmeye başladım.

"103"
Yeterliydi bence diğerlerinede bırakmak lazımdı azlardı zaten.
Zihin yokuyla Ed'e ulaştım
"103"
"22"
Aramızda baya bir fark vardı ve ed bir an hırslanmıştı bir anda saldırmaması gereken bir kurda saldırmıştı kurt kardeşimin iki katıydı ve güçlü olduğu aurasından belli oluyordu.
Fakat tek yapabileceğim izlemekti karışırsam kardeşimi küçük düşürmüş olacaktım ne kadar istemesemde böyle düşüneceğini biliyordum karıştığım an o kurt ölecek ve kardeşimin gözünde onu bütün ailesine rezil eden istenmeyen abi olacaktım ve ben sadece izledim taki ed ölene kadar.

Sözüm olduğu için hızlı hızlı yazıp attım kusura bakmayın hatalarım olabilir kısa oldu diğer bölümler daha uzun yapmaya çalışacağım ve devam edip bitirmeye.