Ölüm ve Yaşam ( Gay)

Eve Dönüş

"Nasılsın Lucien?"

"Sence anne?"

"Oğlum bak, bana kızgınsın biliyorum. Seni korumadığımı düşünüyorsun ama denedim. Cidden denedim. Baban bunu yapmamalıydı, seni evden ve sürüden uzaklaştırmamalıydı."

"Birincisi anne, denediğini biliyorum. Benden sen bile bir şey saklayamazsın hatırlıyorsan. Ben içimde Ölüm ve Yaşam'ı barındırıyorum. İkincisi de, evet, böyle bir şey yapmamalıydı."

Denediğini biliyordum. Bilmeseydim şu anda benimle konuşuyor olamazdı. Yüzümü bile görmesine izin vermezdim. Annem benim için uğraşmamış olsaydı, ne kardeşlerimden ne de babamdan geriye bir şey kalırdı. Birbirlerini parçalamaları için onları lanetlerdim ama anneme bu acıyı yaşatamazdım.

"Hişt! Bunu ulu orta yerde söylememelisin, birisi duyabilir."

"Evet, anne, duyabilir."

Evet, ben ölümü ve yaşamı vücudumda barındırıyorum. Benim özel gücümdü bu. Her büyücü bir özel güçle doğar. Bu güç, her büyüden daha üstündür ve kişiye özeldir. Ben yaşam ve ölüm arasında bir paravanım. İstersem birisinin ruhunu bedeninden çıkartır ve o ruha istediğimi yapabilirim ya da istersem, ölmüş bir bedene, diğer tarafa ulaşarak ruhunu geri getirebilirim. Bunu yaptığım kişi neden öldüyse o şey ortadan kaybolur. Ancak bunun kötü bir yanı var.

Benim bedenimin içinde iki kişi daha var. Birisi Ölüm. İnsanlarının geçmişte ve gelecekte yaptığı kötülükleri göstererek onları öldürmem için beni teşvik etmeye çalışıyor.

Değeri ise Yaşam. Ölümün tam tersini yapıyor. İnsanların iyiliklerini gösterip benden onları öldürmememi istiyor.

İkisi her zaman savaş içinde. İnsanlarla yakın temas kurmadığım sürece onları engellemeyi başarıyorum ama yakın temas kurarsam karşımdakinin geleceği ve geçmişi önüme seriliyor. Bu yüzden insanları sevmiyorum.

"Lucien, babanla konuştum ve onu, senin gelmen için ikna ettim." Dedi annem. Babamın kararları kesindi her zaman, o yüzden söylediklerine çok şaşırmıştım.

"Bu nasıl oldu?" Diye sordum.

"Onu lanetlemekle tehdit ettim. İlk başta kabul etmedi. Sonra lanetledim ve dolunayda kontrolünü kaybettirdim. Sadece bir hayvana dönüşmüşlerdi ve ne yaptıklarını bilmiyorlardı. Baban buna dayanamadı ve kabul etti."

"Ee... Şimdi ne olacak? İkizimin arkadaşlarından bazıları benimde arkadaşım. Onlar beni görürse ne olacak ya da okulum ne olacak?"

"Kardeşinle aynı okula gideceksin ve kaybolan çocuğum olacaksın. Bundan sonra asla senden ayrılmayacağım. Şimdi, eşyalarını toplamak için evine gidelim hadi."

Annemin özel gücü olan evren, bilgeliğini benim üstümde kullandığında daha 5 yaşındaydım. Bu çok büyük bir yüktü. Büyücüler bilgelik büyüsünü yapabilir ancak onlarınki dünya ile kısıtlıdır. Annemin özel gücü ise evrendeki her şeyi kapsamasına rağmen bu söyledikleri beni çok şaşırmıştı. Her şeyi nasıl bildiğimi anlamışsınızdır herhalde.

"Anne, bunu istemiyorum. Onların beni küçük görmesini, benden uzak durmasını istemiyorum. Bir de benim için onları lanetlediğinde bana ne kadar kızmış olduklarını düşünemiyorum bile."

Aslında düşünebiliyordum. Babam eve döndüğümde bana komplo kuracaktı, buna emindim çünkü o bir kraldı ve emri vakileri sevmezdi.

"Böyle bir şey olmayacak. Yakında 18 yaşına basacaksın ve kurt genlerin ortaya çıkacak."