Üvey kardeş

23.Bölüm

Hatırladığım şeyle birlikte kapının önüne oturdum.Mirza'yı nerden tanıyordu ? Belki de son günlerde fazla yorulmuştum ve sadece sesini benzetmiştim.Bu düşünceyi kabul etmeye beynimi zonklayarak yatağa gittim.Ama içimden bir türlü uyumak gelmiyordu.Gurur'un olmaması sinirimi çok bozuyordu.Varlığını hissederken uzak kalmak bana göre değildi 

Kapıyı yavaşça açıp dışarıya çıktım.Hava buz gibiydi Ve yavaştan kar atıştırıyordu.Benim üstümde ise ince bir pijamadan başka bir şey yoktu.Isınmak için kollarımı birbirine sardım ama fayda etmemişti.Karşıdan parlayan turuncu bir şey görünce ilk önce farkedemesem de sonradan Bunu sigara ateşi olduğunu anladım.Gurur ağaca yaslanmış sigara içiyordu.

Beni farketmesin diye ayaklarımı yavaşça hareket ettirdim.Ama heyecandan ayaklarım heyecandan birbirine dolanmıştı ve yerle bütünleşmiştim.Bana doğru gelen ayak seslerini umursamayarak yerde yatmaya devam ettim.Görüş alanıma bir çift siyah ayakkabı girince kafamı kaldırdıp karanlıkta ay ışığının aydınlattığı yüzüne baktım.Kusursuzdu

Kolumdan tutup kaldırdı.Sinirli bir şekilde 

-''Bu saatte,Bu kıyafetlerle ne yapıyorsun ? '' Bense onu umursamayarak 

-''Bu sefer kahramanım olup düşmekten kurtaramadın beni ''dedim.Karanlıkta göremesem de vücudu kasılmıştı.Bir şey demeden kolumu bıraktı ve ağaca yeniden yaslandı.Beni anlaması gerekti gözlerime baktığında ''seni seviyorum ''dediğimi görmeliydi.Ben de arkasından ağaca yöneldim fısıltı şeklinde 

-''Beni anlamıyorsun Gurur '' dedim aniden arkasını dönünce geriye çekilip ağaca yaslandım.Bir elini ağaca yaslayıp tam gözlerimin içine baktı.Öfkeliydi,üzgündü,Kırılmıştı,Sarhoştu .Yine.

-''Deli gibi aşık olduğum kız benim değil.Bunu anlamayacak ne var ? '' Dedi.ağlıyordu.Ellerimi gözyaşlarına götürüp günlerdir hayal ettiğim gibi boyun girintisine başımı yaslandım.Uzaklaştırmak için ellerini koysa da sonradan geri çekti.Saçlarımı kokluyordu oda beni özlemişti.Kendine kabullendiremiyordu.Sonuç ne olursa olsun ona söylemeye karar verdim.Biraz uzaklaşıp gözyaşlarımı sildim derin bir nefes alıp 

-''Gurur söylemek istediğim bir şey var '' dedim.Gözlerime bakmıyordu ama dinlediğini biliyordum tam söyleyeceğim sırada babam ve Güzin'i karşımda görünce susup kaldım.Ne işleri vardı.Güzin gözlerini kısıp gözlerini bir benim birde Gurur'un üstünde gezdirdi.Babam ise şaşırmıştı boğazını temizleyip 

-''Güzin senin dışarıya çıktığını söyledi bende bir bakmak istedim.Ama anlaşılan yalnız değilmişsin''dedi.Güzin'e kötü bir bakış atıp 

-''Çok düşüncelisin Güzin.Ama kendime sahip çıkabilicek biriyim.Merak etme senin gibi evden kaçmam ben ''dediğim anda Gurur'un nefesini boynumda hissettim 

-''Yapma''demişti.Olayları biliyordu demek ki.Ama birkez söylemiştim.Güzin bakışlarını yere indirip

-''Kusura bakma sadece endişelendim''dedi.Babam ise kızmış bir şekilde bana bakıyordu daha sonra 

-''Siz ikinizin arasında bir şey mi var ? '' diye sordu.Benden önce Gurur

-''Hayır asla böyle bir şey söz konusu bile olamaz size iyi geceler''deyip eve yöneldi.Ben söylemeye hazırdım.Ama o benden vazgeçmişti anlaşılan söylenecek pek bir şey kalmadığından bende onun arkasından eve doğru yöneldim.Güzin'den özür dilemek istiyordum.Ama o da benim canımı yakmıştı.Bir şey söylemeyerek odama çıktım 

Sabah uyandığımda saat 12'ye geliyordu.İki gündür deli gibi uyuyordum ve bunun nedeni kesinlikle Güzindi.Onunla konuşmalıydım ve benden sakladığı neyse öğrenmeliydim.Aksi takdirde en iyi arkadaşlarımdan birini kaybedecektim.Üstümü değiştirip alt kata indim.Masaya yemeğim hazırlanmıştı.küçük bir not kağıdı bulduğumda üstünde şunlar yazılmıştı