Day 5: His true identity
3rd Person POV:
Ikinagulat ng binata ang narinig nya sa dalagang matagal nyang naiwan. Hindi nya inaasahan na sa pagbabalik nya ay malalaman nyang mawawala din ito balang araw.
Nakauwi na nag binata sa bahay nila at habang nasa kwarto sya ay hawak-hawak nya ang litrato ng tatlong batang magkakaakbay at masayang nakangiti.
“Bumalik ako, Vanessa. Pero hindi ko inaasahan na malalaman ko lang na mawawala ka na balang araw. Kung alam ko lang, sana hindi na ‘ko sumama sa pag alis ng pamilya ko. Kung alam ko lang naalagaan sana kita ng matagal. Paano ko masasabing ako si Luke? Ako ang lalaking kasabay mong magdasal gabi-gabi para lang magkatotoo ang dasal natin.” Kasabay nun ay tumulo ang luha ng binata.
Mahal na mahal nya si Vanessa. Umalis sya ng bansa dahil sa pangako nya sa sarili na gagawin nya lahat para matupad lahat ng gusto ni Vanessa sa isang lalaki, kahit alam nyang gusto sya ng dalaga. Nag aral sya ng pagpapastor sa ibang bansa para sorpresahin si Vanessa, ito kasi ang gusto noon ng dalaga para sa mapapangasawa nya.
Marami ring hirap na dinanas ang binata noon, huwag lang mabigo ang dalaga. Hindi nya tinatawagan o kinukumusta lang ito para hindi sya maakit na magkwento ng tulong sa pagpapastor nya.
“I’m already a pastor, Vanessa. This is what you want for your future husband, right? I did this for you, because I love you that much. I already have a calling, that’s why I continued to be one. I want to be with you forever. Will you be mine forever? Will you promise to be strong?” tuloy tuloy iyon na sinasabi ng binata habang nakatingin sa litrato at umiiyak.
***
Sa kabilang banda naman ay dinala sa ospital si Vanessa dahil sa bigla na lamang itong natumba pagkapasok sa pinto. Manuti na lamang at nakita kaagad sya ng kasambahay nila.
“Anak, please be strong” umiiyak na sabi ng Mommy ni Vanessa
“ssh.. don’t let her see you in that state. You have to be strong in front of her.” Pag aamo ng Daddy ni Vanessa
“Hon, I don’t want to lose another child again. I can’t lose her.”
“I understand you, I also feel the same way. But instead of being weak, I decided to be tough. I always pray for her healing. And I know God hears us. I know that God knows what we need and what our hearts desire.”
“I know that, but I-I can’t be strong whenever I see her in that state. I want my healthy Vanessa be back.” At humagulgol na ang mommy ni Vanessa, habang ang hawak hawak ang kamay ng kanyang anak na hindi pa din nagigising, 2 araw na ang nakakalipas.
“Mr. and Mrs. Villareal, your child is getting more weaker. Her vital signs was so low. She is also over fatigue, that’s why she’s still asleep.”
“What should we do, Doc?” tanong ng Daddy ni Vanessa.
“She’ll be fine, she have to take a rest. Kami na ang Bahala sa kanya.”
“Thank you, Richard.”
“Ayos lang yun James, naiintindihan ko ang nararamadaman nyo ngayon”
“Salamat” sabi ng Dad ni Vanessa. Pagkatapos ay lumabas na ang Doctor.
“Hon, nandito na sa bansa sila Kristoff, noong isang lingo pa.” sabi ni Daddy James kay Mommy Kim.
“Ganun ba? Mabuti naman kung ganun, makikita na ulit ni Vanessa si Luke.”
“Pastor na daw si Luke.”
“Talaga? Edi matutuwa lalo nyan si Vanessa. Ayun ang gusto nya noon sa mapapangasawa nya di ba? She also asks Luke to be one.” Pagkasabi nya nun ay tumingin sya kay Vanessa at ngumiti.
“Anak, Luke is here in the country. He’s back. Do you want him to see you like that?” sabi nya sa anak kahit na natutulog pa din ito.
“Kim” Daddy James
“I know, James. She’ll be fine.”
Gabi na nang magising si Vanessa. Tinitignan nya ang paligid.
‘Nasa ospital ako. Ayoko dito’ sa isip nya. Tumayo sya mula sa pagkakahiga at umayos ng upo. Tinignan nya ang mga bagay na nakakabit sa kanya. Nalulungkot siyang makita na kailangan nya pang maranasan ang matusukan ng mga naglalakihang karayom.
“Gising ka na pala ma’am, do you want something?” sabi ng nurse na kakapasok lang.
“Nothing. Where’s my parents?”
“ah, umuwi po muna sila para magpahinga. Gusto pa nga po sana nila magstay dito, kaso sabi ni Dr. Richard kailangan na nila munang magpahinga.”
‘hay. Ayoko ng ganito, nahihirapan sila.’ Sa isip ni Vanessa.
“Sige po ma’am. Lalabas na po ako, chineck ko lang po kung ok na kayo. Tawagin nyo na lang po ako kung may kailangan po kayo.”
“Sige” atsaka sya humiga ulit.
Narinig nyang nagbukas ulit ang pinto.
“Ayos lang ako, wala akong kailangan.” Sabi nya.
“Gising ka na pala.” Napatingin si Vanessa sa nagsalita.
“What are you doing here?” nagulat sya nang makita ang pamilyar na lalaki kaya napabalikwas sya.
“Is that how you welcome me, Vanessa?”
“Who are you? Why do you know so much about me?”
“Don’t you recognize me?”
“I know you, you’re Zach.”
“Yeah, I’m Zach. Luke Zachary. Luke, the one that you promised to be with.. forever.”
Nagulat ang dalaga sa narinig. Hindi nya inaasahan na makikita pa nya ang kababata at sa ganitong sitwasyon. Hindi nya namalayan na may tumutulo nang mga luha sa kanyang pisngi. Kaya lumapit si Luke para punasan ito.
“ssh .. don’t cry.. alam ko naman namiss mo ko eh.” at ngumiti si Luke ng nakakaloko.
“I hate you! I hate you! I hate you!” patuloy na sinasabi ni Vanessa, habang sinusuntok sa dibdib si Luke.
“Matagal na tayong nagkikita pero ‘di ka nagpapakilala. I hate you! Iniwan mo ko, I was left dumbfounded! I hate you!” patuloy na sinusuntok ng dalaga ang binata sa dibdib habang umiiyak.
Hinawakan ng binata ang mga kamay ng dalaga. “Nakakarami ka na ah. Masakit kaya.” Sabi nya.
“Nakakainis ka! Why do you have to do that? At bakit ka pa bumalik? Mawawala na din naman ako. Siguro may iba ka na din na nakilala, kaya hindi ka na din malulungkot kapag nawala ako.” Sabi ni Vanessa.
“Pastor na ako.” Napatingin sa kanya si Vanessa. Wala na sa isip ng dalaga ang tungkol sa pangarap nya na yun. Simula nang mamatay si Vince ay nakalimutan na nya lahat ng pangarap nya.
“Hindi ko na gusto yun.” Sabi ni Vanessa sabay tumingin sa ibang direksyon.
“Alam ko na sinisisi mo sya sa pagkawala ni Kuya Vincent. Pero Vanessa, lawakan mo ang pang unawa mo. everything happens for a reason. Kung nawala man ang kuya mo, hindi ibig sabihin nun sya ang nagkulang. Marahil may pagkukulang ka din.”
“Tsk. Wag mo nga akong sermonan. Wala kang alam.”
“Madami akong alam. Mga bagay na hindi mo pa nalalaman. Sige aalis na ‘ko.” At lumabas na nga ang binata. Nalulungkot sya, na ang dating Vanessa na madasalin ay kinamumuhian ngayon ang Diyos dahil sa pagkawala ng isang taong mahalaga sa kanya.
Si Vanessa naman ay naiwang mag isa. ‘Bumalik na sya. Wla pa din syang pinagbago. Kaya pala pamilyar sa akin ang mgaa kilos nya. Ako lang ba talaga ang nagbago?’ sa isip ni Vanessa. Madaming gumugulo sa isip nya. Pero hindi nya mabigyan ng sagot.
