Platonik Satırlar

Nefret

dönüp bir kulak verin o arkamdan konuşanlar
bu şiirimi size yazıyorum belki okuyan anlar
ben hep haklıydım haksızca atılan yalanlar
kimin attığını sorsam hepsi birden yalanlar

iyi mi yoksa kötü müyüm bi sorun bakalım ona
çünkü ben hep yanındaydım o hep ağladığında
bu şiiri ona okurum korkar belki o anda
Tabi suç sizde değil sizi adam sananda

Nasıl biri olduğumu gidin bi ona sorun
sormak değil sizde konuşmak en büyük sorun
canınıza mı susadınız bu da benim size bir sorum
peki öyleyse devam edin beni biraz daha yorun

bu şiiri dinlediğinde kalmaz belki huzurun
arkamdan konuşmaksa senin en büyük kusurun
gel yüzüme söyle benle varsa bir sorunun
dinleyen olmakdıkça önemi var mı sorunun

el üstünde tutuldum bu sınıfa ilk geldiğimde
ardından baya havalandım okuduğum o şiirimde
sonra ilk hatamı yaptım o birini sevdiğimde
sonra arkamdan konuştunuz ben nefret ettiğimde

bana burcumu söyledin kendimi tanıdım sayende
sonra baya araştırdım akrebi buldum kendimde
ama ilk hatanı yaptın gidip onları dinlediğinde
artık nefret besliyorum sana sen istedin diye

yaptığından pişman mısın yoksa susuyorsun da
korkuyorsun bana bakmaya acaba ne var kafanda
sana yazdığım ilk şiir duruyor hala telefonumda
cafede o anı hatırlatsın sana okuyayım hatta

söyle sensiz nasıl yazar elim
söyle kalemim onsuz nereye gidelim
o gitmeyi seçmiş kader biz ne edelim
belki dönerse kalmaz ne keder ne elemim

dönmene vesile olursa bir karar
dön gel mesafeler uzak olsa da ne kadar
sen gideli kalemim bana hep seni sorar
sen gittiğindendir yoksa bu adam ne şair ne yazar

hep hüznü yazma kır hüzün taşını ağlama yeter sil gözünün yaşını
sev birini artık almışsın yaşını
belki o yanındadır gör kaldır başını

son mısradaki imayı beklemiştim anlamanı
okuyup geçtiğinden o an anladım saflığını
bilmeni istiyorum bende hala saf kaldığını
artık görmeni istiyorum arkadaşlarına kandığını...