Tut ki karşılaşacağız bir gün,
Sellerden arınan gözlerimiz bakışacak o an.
Özlemişiz diyecekler belki de,
Uzak kasabalardan yağmurlar çiselerken bebeklerini....
Kovmaya yetmeyecek gücümüz o yabancı bulutları.
Sonra titrediğini farkedeceğiz ellerimizin,
Yine tutuşmak için tutuştuğunu göreceğiz.
Ve çenelerimiz eşlik edecek ellerimize,
Büzülecek belki de o yağmurlu gözlerden.
Kızardığını göreceğim yanaklarının,
Lakin kifayetli sözlerim olmayacak sebebi.
Sözlerimiz gelecek karışık aklımıza,
Verilip de tutulmayan, söylemsiz sözlerimiz.
O vakit bir boşluk farkedeceğiz sol yanımızda,
Hüzün dolu dolmayan bir boşluk.
Sanki çok yabancı bu hüzünler, bu yağmurlar ...
Hüznümüz;
Güze yakışan en güzel hüzün belki de...
Güzel başlamıştı yine bir güzde,
Lakin güzde bitti,
Yine bir hüzünle... Moses
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Platonik Satırlar
PoetryBazen insanların seni anladığını sanarsın Kimi zaman bu aptallara bir anlık kanarsın Yaraysan eğer bir gün elbet kanarsın Asla sormazlar sen neden yazarsın
