Uğultulara karışsa da tınısız sesim,
Yine de haykırabilirim soluksuz nefesim...
Sen Ki;
Mavilere karışmış, beyazlara bürünmüşsün,
Gökyüzüne uzanmış, bulutları siper etmişsin kendine...
Ben ki;
En dipsiz kuyularda haşeratı dost edinmişim kendime,
Nasıl da sinmişim buralara kendimden habersiz...
Elemsiz sokaklarda aşklık grevindeyim.
Senden yoksunum, benden kaçak.
Ve biz olma ümidiyle tükeniyorum.
Senin sıcaklığın kadar soğuk aşk kokan kaldırımlarında...
Tükenmişliğin ötesinde bir yer burası,
Ne sen varsın ne de ben.
Yalnızca bizlik ümidi... Moses
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Platonik Satırlar
ŞiirBazen insanların seni anladığını sanarsın Kimi zaman bu aptallara bir anlık kanarsın Yaraysan eğer bir gün elbet kanarsın Asla sormazlar sen neden yazarsın
