Walentynkowy zawrót głowy [zbiór]

Zmuszona

Autor: Xalunn

[Dane opowiadanie jest nawiązane do opowieści Zmuszona, opowiada o jednej z randek głównej bohaterki Amandy i jej sekretnej miłości Michaela. Opowiada również o tym jak dziewczyna zdecydowała się rozwiązać problem miłości i przeznaczenia].

To takie niesamowite uczucie. Niby jestem obiecana innemu, ale pierwsza randka, z pierwszym chłopakiem, w którym się zakochałam to i tak niesamowita sprawa. Moja kuzynka i najlepsza przyjaciółka Julie, wiedziała o wszystkim, uważała, że to niesamowite, ale również niebezpieczne, w końcu związek dwóch ras jest zabroniony. Michael był Wampirem, a ja Wilkiem i to nie jakimś zwykłym, bo byłam Betą, a w przyszłości miałam zostać Alfą. Julie mówiła, że Wilk i Wampir to mieszanka wybuchowa, jednak między mną, a Michaelem było wspaniale. Podobno Wampiry są sztywne, nadęte i pomiatają moją rasą, ale nie on - on był czuły i kochany, po prostu ideał.

- Amando, ale ty pięknie wyglądasz, ten szczęściarz padnie jak cię zobaczy. - Uśmiechnęła się Julie, poprawiając moje włosy

Nie lubiłam sukienek, to nie była żadna nowość, ale uznałam, że na pierwszą randkę mogę się postarać i założyłam w kolorze moich oczy, indygo. Była do kolan i wiązana na szyi. Do tego białe sandały oraz włosy wysoko upięte. Zero makijażu, bo - szczerze mówiąc - nie był mi potrzebny, jedynie odrobina błyszczyku i byłam gotowa do wyjścia.

Ucałowałam przyjaciółkę w podziękowaniu za pomoc, a następnie wyszłam z posiadłości. Gdy tylko moje stopy dotknęły żwirowego podjazdu, przemieniłam się w białego Wilka ze złotymi refleksami w futrze. Poczułam szczenięcą radość, miałam ochotę skakać po kałużach, ale nie chciałam brudzić futra.

Przebiegłam przez granicę na teren niczyich i gnałam jeszcze szybciej do naszego miejsca. On już na pewno na mnie czekał, zawsze tak było, nawet jeśli pojawiałam się dużo wcześniej, to siedział i patrzył się na mnie z tym swoim wszystko wiedzącym uśmiechem. Jednak tym razem było inaczej. Weszłam do chatki w środku lasu, którą znalazłam w wieku dziesięciu lat po przeczytaniu pamiętnika mamy.

Była tam mała kuchnia, łazienka i salon z rozkładaną kanapą. Wyczytałam też, że to tutaj mój ojciec oświadczył się mamie - rodzice nie wybrali mu jakiejś wysoko urodzonej narzeczonej, więc mógł wybierać miedzy wszystkimi Wilczycami, ale wybrał ją. Była na samym dnie społeczności, wybrał córkę zbrodniarza wychowaną przez matkę, która zajmowała się świniami. Wybuchł wtedy wielki skandal, Alfa i świniarka.

Usiadłam na kanapie i spojrzałam na zegarek - już piętnaście po trzeciej. To nie było podobne do Michaela, że się spóźnia, może zapomniał? A może to ja pomyliłam godziny, albo dni, tak to na pewno to. Wstałam, aby wyjść, zła na siebie, bo jak zwykle coś powaliłam, a teraz to już nawet nie wiem, kiedy mieliśmy się spotkać, może powinnam tu posiedzieć i poczekać. Nie uzna mnie za kretynkę, gdy w końcu przyjdzie.

Wyszłam z chatki i od razu zamarłam. Ścieżka wysypana była płatkami róż, a czerwony dywan ciągnął się aż do polany, którą oświetlało słońce, a na niej stał do mnie tyłem Michael. Z uśmiechem ruszyłam w jego stronę. Zdążył to zrobić wtedy, gdy byłam w chatce? Tak wiem, że Wampiry są szybkie, jednak ciężko uwierzyć, że w piętnaście minut zrobił to wszystko sam, a ja go nawet nie wyczułam.

Podeszłam do niego i objęłam od tyłu. Pogłaskał moje gołe ramiona, następnie wziął do swoich dłoń moją rękę i odwracając się ucałował knykcie. Jego błękitne oczy zabłysnęły na mój widok. Był ubrany cały na czarno, czarna koszula, czarne spodnie i buty, a kruczoczarne włosy sprawiały, że wyglądał jeszcze bardziej przystojniej. Poczułam, jak chmara motyli w moim brzuchu zrobiła kilka obrotów, serce na chwile zamarło, aż prawie zapomniałam o oddychaniu. Michael wiedział dobrze jak na mnie działa, uśmiechnął się tym swoim zarozumiałym uśmiechem i mrugnął, co sprawiło, że znów motyle rzuciły się do lotu. Tak, był oszałamiający; tak, byłam w nim zakochana na zabój, ale ja też wiedziałam, jak zrobić na nim wrażenie.