Beautiful Bitch || Larry Stylinson.

8.Bölüm

LOUİS.

Kıçımdaki yanma beni kafamın içindeki dağınıklıktan uzaklaştırmaya neredeyse yeterli oluyordu. Neredeyse.

Koşu bandının eğitimini arttırdım ve kendimi daha da zorladım. Ayaklarım sızlıyor, kaslarım yanıyordu, bu her zaman işe yarardı. Kendimi yeterince zorlarsam her şeyi başarır, elde ederdim. Başaramayacağım hiçbir şey yoktu

Kafamı salladım ve birazcık huzur bulabilmeyi umarak İpod'un sesini yükselttim.

İşe yaramayacağını bilmem gerekirdi. Ne kadar çabalarsam çabalayayım Harry'i aklımdan çıkaramıyordum. Siktir içime girmesine izin verdiğimi hala inanamıyordum. Oh, ama çok mükemmeldi...

Onun içinde olmak,
Tekrardan, Onun içimde olması işkencelerin en mükemmeliydi. O an hissettiğim açlığı gideriyor fakat sona erdiğinde, bir eroinman gibi daha fazlasını istiyordum.

Ve bu his, şimdikine benzer anlara doğru kaynaklanıyordu, onunla değilken bile hâlâ ona ihtiyaç duyuyordum, onun ihtiyacı olan tek şey olmak istiyordum.

Biri kulaklığımı çekti. Beni rahatsız edenin kim olduğunu görmek için arkamı döndüm.

"Ne var?" dedim kabaca kız kardeşime dik dik bakarken

"Biraz daha hızlanırsan, seni yerden kazıyor olacağız Louis" diye karşılık verdi. "Bu defa seni kızdıracak ne yaptı?"

"Kim?"

Gözlerini devirdi. "Harry."

Adını duyar duymaz midemin gerildiğini hissettim ve dikkatimi koşu bandına verdim. "Bunun onunla ilgisi olduğunu sana düşündüren nedir?"

"Çünkü aptal değilim"

"Beni rahatsız eden bir şey yok. Hem rahatsız olsaydım onunla neden alakası olsun?"

"Daha önce hiç böyle olmamıştın. Seni tanıyorum, Louis" makinesini kapattı ve bütün dikkatini üzerine verdi. Kız kardeşim zekiydi, bazı zamanlar çok fazla zekiydi. Ve ondan saklamak isteyeceğim bir şey varsa da hemen anlıyordu.

Koşarken bakışlarımı önüme çevirdim, onunla göz göze gelmemeye çalışıyordum. "Aydınlat beni."

"Çünkü siz ikiniz birbirinize çok fazla benziyorsunuz," dedi ukala bilmiş bir tavırla

"Ne?"

Kalabalık bir spor salonunda neden bağırdığımı öğrenmek için herkes bize bakmıştı. Elimi makinenin kapatma düğmesine vurdum ve kız kardeşime döndüm "Bunu nasıl düşünürsün? Ben... Yani, biz birbirimize benzemiyoruz" Ter içindeydim, nefesim kesilmişti ve on kilometre koşmuş olduğum için sinirliydim.

Su şişesinden bir yudum alan Fizzy sırıtmaya devam etti. "Kardeşim, yönelimin hakkında pekâlâ hem fikirim" dedi sonra düşünüyormuş gibi yaptı "Hayır, hayır. Kesinlikle biliyorum" sırıttı. "Ve Harry'nin de tabii ki birbirinize bu kadar benzeyen iki kişi daha tanımadım ben. Birincisi..." Duraksadı, boğazımı temizledi ve parmaklarıyla saymak için elini yukarı kaldırdı. "İkiniz de zekisiniz, kararlısınız ve sadıksınız."

Vereceğim tepkiyi belirlemeye çalışırken kız kardeşime bakmaya devam ettim. "Evet, aynı zaman güzel bir sürtük" Aferin. Aferin, Louis.

Makineden indim ve kaçmaya çabalayarak spor salonuna yöneldim. Arkamdan mutlu bir şekilde güldü. "Gördün mü seni kızdırdığını biliyordum."

"Git başımdan, Fizzy." Birkaç mekik çekmek için hazırlandım ve tepemde dikilerek sinsice sırıttı. "Pekâlâ, buradaki işim bitti," dedi ellerini silip oldukça memnun görünen bir ifadeyle görünerek "Sanırım eve gideceğim."

"İyi. Git."

"Ah bu arada, Annem benden Harry'i akşam yemeğine ikna edip etmediğini sormamı istedi."

Doğrularak başımı salladım. "Geleceğini söyledi."

"Bu arada..." dedi, parmaklarını birbirine geçirdi. Bir şey vardı.

"Ne oldu?" dedim, endişeyle "Neyin var?"

"Annem onu Joel Cignoli'ye ayarlamak istiyor" dondum ve boş boş yüzüne baktım.

Annemin Harry'i bir kıza ayarlayacağını düşünmüştüm. Siktir! Bir erkeğe ayarlayacağı hiç aklımın ucundan geçmemişti. Gözlerimi büyüttüm ve Fizzy tekrar sırıttı. "NE?"

"Evet," dedi, "Annem biliyor. Yani, Harry'nin escinsel olduğunu."

"Bu... Bu.." Yine o duygu göğsüme yeniden yerleşti "Bu saçmalık!" Joel'le ben birlikte büyüdük. Onun escinsel olduğunu biliyordum fakat... Bu...

Omuz silkti. "Sonra görüşürüz Louis"

Yere uzandım ve gereğinden fazla mekik çekmeye başladım "Evet, görüşürüz"

Py6