TEXTING--SASUSAKU

0.14-Gitme...

Sakura...

...Bu gün de her yerde polisle beraber Yumi'nin cesedini aramıştık ama sonuç yine aynıydı. Eve geldiğimde yine elim albümlere gitti sonra bir ağlama seansı daha...

Dalmışım. Kapının sesi ile kendime geldim. Gözyaşlarımı sildikten sonra gidip kapıyı açtım. Ino gelmişti.

-Hoşgeldin...içeri gelsene ne dikiliyorsun?

-Hoşbuldum.

Beraber odama çıktık. Gözü direk yatağın üstündeki albüme kaydı.

-Eskilere bakıyorsun ha?...

-Başka yapacak bir şey mi var?

Karşı karşıya oturduk. O da ağlamıştı. Gözlerinin altı kıpkırmızıydı.

-Ağladın sen de değil mi Ino?

-Evet...sanki sen ağlamadın?!

-Elimizden bundan başka bir şey gelmiyor ki?

İkimizinde yeniden gözleri dolmaya başladı. Ino gözlerindeki yaşları silip bana döndü.

-Sence de bu işte bir gariplik yok mu?

-Nasıl?

-Sadece birkaç ağaç dalı için mi...bütün bu olanlar?

-Haklısın....ama başka neden olabilir ki?

-Bilmiyorum ama tuhaf bir şeyler var.

-Belki sadece o ağaçlar daha doğrusu orman onlar için değerlidir ve...bu yüzden delice şeyler bile yapmak pahasına orayı koruyorlardır.

-Birini öldürmek uğruna mı?

-Belki...

İkimizinde yanaklarından yaşlar süzülüyordu. Ölüm dedikçe o an gözlerimin önüne geliyordu.

Ino yavaştan ayaklandı. Eve gitmeliymiş. Onu kapıdan uğurlayıp tekrar odama çıkıp yatağım üstüne oturdum. Ino'nun dediklerini düşünüyordum. Haklı olma payı vardı ama...yani...offf bilmiyorum.

Aşağıdan tekrar kapı çalınmaya başladı. Her kimse kapıyı deli gibi yumrukluyordu. Aşağı inip kapıyı açtım. Narutoydu...

- Ne var Naruto, senin gece gece  burda ne işin var?

-Gidiyor...

Nefes nefeseydi. Bu yüzden zarzor konuşyordu.

-Kim gidiyor Naruto? Doğru düzgün anlatsana!

-Sakura-chan*hızlı hızlı nefes verir* o...gidiyor..

-Kim?!

-Sakura-chan Sasuke...gidiyor...

Son duyduğum şey gerçek olamazdı,değil mi? Yumi'den sonra o da mı...gidiyordu...?

-Ne dedin sen...?

-Gidiyor Sakura-chan,gidiyor!

-Nereye gidiyor?! Doğru düzgün anlatsana!

-Bu şekilde aramanın bir faydasının olmayacağını,bu yüzden de kendisinin gidip onu bulacağını söyledi!

-Nerde peki?!

-Yumi'nin şarkı söylediği sokakta...son kez oraya gideceğini söyledi.

Narutoya cevap bile vermeden direk o sokağa doğru koştum. Şuanda gidemezdi. Olmaz....

Içinden: Şuanda gidemezsin...olmaz...Benim sana şuan herşeyden çok ihtiyacım var....herkesin öyle...gidemezsin,gidemezsin,gitmeyeceksin!
...Sasuke-kun...?

Karşımdaydı. Gece kadar siyah saçları ve gözleriyle...Uchiha Sasuke....

Sokağı dikeldiği yerden baştan aşağı süzdü. Sonra yürümeye başladı. Biraz olduğum yerde kaldım,sonra arkasından koşup aramızda bir metre kala durdum.

-(Sakura) Gidiyorsun...ha?

-(sasuke)Evet...

-(Sasuke)Evine gitmelisin.

-Sende öyle..neden gidiyorsun?

-Onu bulmak için...onu bulmak zorundayım.

-Biz de bunu yapmıyor muyuz burda?

-.....

-Sana ihtiyacım..ahh..ihtiyacımız var.

-Böyle bir yere varamıyoruz farkındaysan. Onu bulmak için başka şeyler yapmalıyım. Onu koruyamadım hiç değilse cesedine sahip çıkim. Onu bulma-

-Gitmen gerekmiyor!!

-...?

-Burda kalarakta bunu yapabilirsin! Onu bizimlede bulabilirsin! Biz de onu seviyorduk,biz de özledik, biz de onu bulmayı herşeyden çok istiyoruz! Gitmen gerekmiyor!!

-Hayır gerekiyor...hoşçakal, döndüğümde görüşürüz....

Gidiyordu..arkasından koştum ve bağırmaya başladım.

-DUR GİTME!!!SASUKE-KUN!!GİDERSEN ÇIĞLIK ATARIM VE HERKESİ BURA-

Ne olduhğunu anladaman arkamda ayak sesleri duydum. Sasuke-kun? Hangi arada arkama geçmişti?!
Konuşurken nefesini boynumda hissediyordum ve bu çok tahrik edici bir şey...!

-Sen gerçekten sinir bozucusun...

-Bunu söylemiştin...

-Biliyorum...

Yüzümü ona döndüm. Yine bağırarak konuşuyordum.

-NEDEN?!!...NEDEN GİDİYORSUN! SANA İHTİYACIMIZ VAR!! YUMI BİZİM DE ARKADAŞIMIZDI!!!BİZ DE SENİ  KADAR PERİŞANIZ!!AMA SENİN GİBİ KAÇMIYORUZ!! SÖYLE NEDEN GİDİ-

Artık konuşamıyordum. Tüm sokağın sessizliğine ben de ayak uydurmuştum...Konuşmamı engelleyen şey Sasukenin dudaklarıydı..beni öpmüştü....!

Yavaşça öpüyordu...sanki bitmesini istemiyormuş gibi...

Gözlerini kapamıştı...ben ise sonuna kadar açmıştım..

Sonra teslim olurcasına bende gözlerimi kapadım ve karşılık verdim...

Çok beklemeden dudaklarını ayırdı. Fısıltı halinde konuştu...

-Seni susturmanın başka bir yolu yok mu?

Gözlerim yaşarıyordu:

-Gitme...

-Üzgünüm...

-Dönecek misin?

-Evet...

Artık ağlıyordum. Hem de feryat edercesine.

-GİTME....!

Tekrar arkama geçti.

-Teşekkür ederim...Sakura...

Boynuma aldığım bir darbe ve beni taşıyan Sasuke-kun...gözlerim kapanmadan son hatırladığım bunlardı...

Evvet Yb ile karşınızdayım:)))))
Sasukenin köyden gidiş sahnesinden ilham aldım;) Ama o sahnede bir öpücük bir sarılma vs olmalıydı bence yani...kishinin aklına hiç böyle şeyler gelmiyor:(

Neyse akşama iki yb yayınlarım ama birisi çooook sevdiğimm bir yazar kankamla yaptığım röpörtaj olacak:DDDD vote ve yorumları eksik etmeyinn. Görüşürüüzzz:)))))))