Hocaaam, arkadaş ağlıyor tuvalete gidebilir miyiz???
Okul sıralarında, erkeklerin kucaklarında, son model arabalarda ve pahalı yataklarda harcanan kız karakterler... Açıkçası kötü erkeklerden sonra kötü kızlar canımı sıkmaya başladı. Evet iyi kızlar cennete kötü kızlar her yere gider ama sonra kötü kızların ağzına sıçarlar.
Olayların gelişme süreci: Kötü bir kız var (geçmişinde kesinlikle berbat şeyler yaşamış gariban) birisine aşık oluyor, uygunsuz ortamlara girip çıkıyor. Sonra kızın pişmanlık gözyaşlarını ve bir bar tuvaletinde biten hayatını okuyoruz. Son.
Yazmaya bile sıkıldım. Birbirine benzeyen bu kadar çok hikâye arasından farklı bir şeyler arıyoruz. Bulamıyoruz. Çünkü yok. Belki var ama biz bulamıyoruz, zaten insanlar bir kitabı okumaya başlarken üç özelliğe bakıyor: Kitabın kapağı, ismi, açıklaması. Bu durumda mantıklı hamleler yapmak gerekiyor. Kitap ilgi çeksin diye saçmalayın demiyorum tabii ama bu kötülük olgusu beni sıkmaya başladı. Kötü insanları okumaktan sıkıldım. İyi ve kötü kavramlarının bir kitapta işlenmesi çok klişe. Kötü tarafın iyi tarafa işkence etmesi vs. Oluru da sonu da yok. İnsanlar okuyacak doğru düzgün kitap bulamıyor, sonra bir bakıyorsunuz elle tutulmayan kitaplar patlamış, yayınevleriyle anlaşma yapmışlar. Tam bir ızdırap.
Kötü kızlar/erkekler, zoraki evlilikler, töre kitapları, sadist patronlar... ben görmeye bıktım siz de artık yazmaya bıkın. Yazma hevesimi bu kitaplar öldürdü.
Arkadaşlar, medyaya koyduğum şarkılara laf etmeyin. Yok efendim bu ne alaka, şimdi bunu neden medyaya koydun gibi aptalca sorular görmek istemiyorum. Zeki Müren, Bergen, Barış Manço gibi insanların kıymetini bilin, benim asabımı bozmayın.
Günlük atarımı yaptım hepinize iyi yaşamalar.
