Anasının gözü gibi bölüm başlığı.
Son kez merhaba,
Veda cümlelerinde iyi değilimdir, ki bu bir veda sayılmaz. Sadece bir finalde birlikteyiz. Derin kederler içinde değilim, üzüldüğümü de söyleyemem. Mandalina benim gözümün bebeği olan kitaplar arasında oldu lakin hiç acımadan final yapmak huylarım arasındadır, bilirsiniz.
Bu bölümde söylemek istediğim bir takım şeyler var. Bunları bir büyük tavsiyesi olarak görmeyin, ki büyük değilim, sadece tecrübeliyim. Hayatınız boyunca işinize yarayacağını düşündüğüm şeyler söylemek istiyorum çünkü bana gerçekten yardımcı oldu.
Biliyorsunuz ki burası bir internet sitesi. İtiraf etmek gerekirse; benim internetteki hiçbir şeye inancım yok. Ben hayatımın en iki yüzlü, en yalancı insanlarını internette tanıdım. Hayatıma en çok zarar veren insanlar hep internetten oldu. Aynı zamanda Attila sen şöyle iyisin, böyle harikasın, kralsın bilmem nesin diyen insanların çoğunun arkamdan en çok laf edenler olduğunu öğrendim.
Bu sitede yakın olduğum çok tanınmış yazar yok. Çünkü hiçbirisinin suyuna gitmek içimden gelmiyor. Tamamen riyakârlık olarak görüyorum. Ters bir insan değilim ama izlenim öyle ve sırf bu yüzden insanlar benimle muhatap olmaktan kaçınıyor. Şikayetin var mı diye sorarsanız halimden memnunum. Burada kendi halindeki insanlarla baş başa olmak hoşuma gidiyor. Binlerce takipçisi olan insan da gözümde bir, üç beş takipçisi olan insan da gözümde bir. Burası çok değişken bir site. İnsanlar sizi kitaplarınızın okunma sayısı ve takipçilerinizle değerlendiriyor.
İnsanları yüceltmeye gerek yok. İnternet üzerinden yapılmış şeylere körü körüne bağlanmayın. Buralarda görüyorum, üç beş cümle karalayanın hayranı olanlar ölüp bitenler var. Arkadaşlar, buluşma günleri hayran sayfaları vs şeylerin samimiyeti yok. Hadi ben okurlarımla mektuplaşıyorum, denk geldiklerimle oturup çay içiyorum. Ama ayıp değil mi millete hayran muamelesi yapmak? Ben şuna inanıyorum: Kitaplar kişisel şeyler değildir. Yazar kitabı evde tek başına yazarken elbette özel bir şey ama yayınladığı anda kitabın kişiselliği biter. Çünkü o kitap binlerce kişiye ulaşıyor, okuyan kişiye ait oluyor. Bu da sizi mecazi olarak birbirinize bağlıyor. Okurlar hayran değildir, arkadaştır. Lakin şunu da unutmayın: İnternet üzerinde birleşip biz bir aileyiz, şu yazarı çok seviyoruz falan fıstık bunlar tamamen yalan. Biz bir aileyiz demek sizi ortak bir paydada birleştirmez.
İnternet elbette geniş ve etkisi küçümsenmeyecek bir şey ama şurada bir hafta internet olmasa ne o yazarlar kalır ne de sizin aile oluşunuz. O yüzden çok şey yapmayın. Hepimizin aynı malzemeden yapıldığını ve aynı yerden çıktığımızı unutmayın.
Başka bir kitapta görüşelim. İyi yaşamalar kekolar.
