:)
Ne çok kitap karakteri var, her bulduğu fırsata atlamaya çalışan. Ben bir kitabı okurken, eğer karakter zor bir duruma düşerse onun için binlerce çözüm yolu üretiyorum. Ama karakter bunu yapmaktan aciz.
Şöyle kurgular var: Karakter okumak için veya başka bir sebepten yeni bir şehre gelir. Ev tutmaya karar verir. Birisini bulur, elinde fazla seçenek yoktur bu tanımadığı kişinin evinde kalmak zorunda kalır. Ama ev arkadaşının tutup da vampir, kurt adam, eli kanlı mafya, çok leşli bir seri katil çıkması? Karakter nasıl güvenip gidebiliyor? Hiç bilmediği bir insanla aynı çatı altında 'zorunluluk' adı altında kalabiliyor? (+9 Samanyolu kurguları) Annesi babası nerede bu evlatların? Hadi ailesinin durumu yok, kendisi bir işe girip yurtta kalsın. Gidip dertsiz başına dert alan geri zekâlı karakterler var işte. Tanıdık bir arkadaşına gitse olmuyor mu? Kocaman şehirde hasbıhal ettiği bir yakını kalmamış mı? Ev arkadaşını kan içerken gören karakter ses etmeden bavulunu toplayıp evden uzaklaşsın. Ne gerek var gidip de belaya karışmaya? Bir de bunları yaşayıp hiç rahatsızlık duymayan karakterler var, her gün tavuk keser gibi insan öldüren katillerle karşılaşıyormuşçasına tepki vermiyorlar. Alık karakterler hiç inandırıcı değil ya gerçekten. İnsanın yakınından bile neler geldiğini herkes biliyor. Ev arkadaşını dolunaya karşı ulurken gören karakter hoşt amına koyduğumunu deyip sırra kadem basmalı.
