Bir şairin gözyaşlarına bürünmüş satırları olmak istedim hep.
Sen şiirleri çok severdin.
Belki de bu yüzden güldüğünde içimde kelebekler değil de ,
Şiirler uçuşurdu , şairler ağlardı.
Şiirler çok samimi gelirdi sana. Elle değil , kalple yazıldıkları için.
Gözyaşı kalbin kanıydı. Ve ben hep gözyaşlarımla yazardım şiirlerimi.
Sen her şiirin içinde biraz acı olsun isterdin.
Mesela şairin gözü ağladığında kızarırdı senin için.
Kızarmalıydı.
Bu yüzden hiçbir zaman gözlerim kızarmadan kesmedim ağlamayı.
Kızardıktan sonra yanımda olsaydı üzülürdü diyerek susturdum kendimi.
Bilmedin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğim Kırgın Gülüşüne
PoesíaHasret denen şeyi ben uyuduktan sonra gelen babamda seviyordum ben. Sen neden çıktın ki karşıma ? ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- KİTAPTAKİ HE...
