Uzun sayfalar boyunca bir şeyler yazasım var aslında. Yazamıyorum. Yazamamam gerek zaten. Okuman ümidiyle yazdığım ilk yazı bu. Pek heyecanlanan biri değilim aslında ama sana gelince işler değişiyor. Herşey değişiyor sana gelince. Adının geçtiği yerde gülemiyorum. Gülerek hatırlayabileceğim bir anımız olmadı ki hiç. Ele ele geçtiğimiz kaldırımlar yok. Ya da bana sarıldığın bir yer. Yazdığın bir cümleyle gerçekten mutlu olabiliyorken bir cümlenle ağlayabiliyorum. Biraz geç oldu galiba bunları yazmam. En sevdiğin rengi unutmuşum. En sevdiğin şarkıyı da. Unutabileceğim bir kokun zaten yok. İş işten geçmiş. Sen de benden.
Ben uyuduktan sonra eve gelen babamı özlerdim çocukken. Başka da özleyebilecek bişeyim olmazdı. Ama hep hayal kurardım.
Hadi hayal kurmaya çocukluktan alışığız da özlemek o kadar değil. Fazla özletme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğim Kırgın Gülüşüne
PoésieHasret denen şeyi ben uyuduktan sonra gelen babamda seviyordum ben. Sen neden çıktın ki karşıma ? ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- KİTAPTAKİ HE...
