Risisti is een land dat al eeuwen wordt gesplitst door een kloof. Amber leeft daar. Als ze voor aardrijkskunde de kloof moet onderzoeken gebeurt er iets raars. De eeuwenoude kloof gaat langzaam dicht. Als Amber naar de kloof toe loopt schiet de kloo...
Het lopen door deze dooie wereld is deprimerend. Gelukkig lopen we maar vijf minuten. Het is duidelijk dat de rebellen de beste plek hebben uitgekozen. De huizen zijn in... op zich wel goeie staat en het er komen haast geen feeën. Dat denk ik teminste. Aangekomen bij het kamp verbaas ik me over het aantal rebellen. Ik had vijftig verwacht, maar het zijn er zeker zo'n 150. Jennifer gaat bij een paar mensen zitten waarmee ze het blijkbaar goed kan vinden. Noor en ik gaan er maar bij zitten. 'Oké' zegt Jennifer 'Ik denk dat we jullie wel het een en ander moeten uitleggen aan jullie.' We knikken. 'Maar dan moeten jullie ook wat uitleggen aan ons.' Als we niet antwoorden vertelt ze verder. 'Dat komt later wel. Oké, laten we beginnen over de feeën. Jullie kennen feeën als lieve, fladderende en magische wezentjes die door en door goed zijn.' We knikken. 'Dat is dus niet zo. Ze zijn wel magisch, maar de rest dus totaal niet.' Noor onderbreekt haar verhaal. 'Even een vraagje: Hoe kan deze wereld in een kloof hangen en hoezo ging de kloof dicht en weer open?' 'Over dat laatste weet ik niks, maar dat andere kan km je wel vertellen. Lang geleden was er eens een stomme fee. Ze viel in de kloof. Toen ze al een paar dagen aan het vallen was kreeg ze een van de zeldzame dingen bij feeën: een goed idee.' Ik glimlach, het is grappig om de feeën verhalen van de andere kant te horen. 'Ze toverde een stomme licht draaikolk die zou leiden naar deze wereld. Eerst was alles zoals de andere kant. Er kwamen meer stomme feeën bij die zich voortplantten enzovoorts. Als fee krijg je op je twaalfde vleugels, daar is een speciale ceremonie voor. Wij zijn daarvoor gevlucht.' Ik besluit dat het mijn beurt is om hen te bestoken met vragen. 'Waarom vluchtten jullie en hoe is deze kant zo geworden?' Dit keer neemt een andere rebel het woord. 'Wij zijn allen kinderen van feeën, maar we voelen ons geen fee en we kunnen niet toveren. Feeën verafschuwen dat. Als je vleugels kwijt ontdekken ze dat je niet kunt toveren en dan vermoorden ze je en houden ze een groot feestmaal. Voor de duidelijkheid: het hoofdgerecht bestaat uit de vermoorde persoon.' Ik krijg nu echt zin om te braken en ik ben echt bang voor elke fee. Noor heeft dezelfde grimas op haar gezicht. 'Vraagje: zijn jullie feeën?' vraagt Noor. 'Nee, gelukkig niet. We zijn elven. Elven eten geen vlees, we zijn vegetariërs.' Ik zie Noor opgelucht ademhalen. Ik doe dat ook. 'Even verder met het verhaal: Een paar elven vluchtten. Ze werden vervolgd en de feeën staken de helft van het bos in brand. Dat nu dus deze plek. Ze weten dat we hier zitten, dus ze komen wel eens langs. Zo'n twee keer per maand. Gelukkig zijn ze te ijdel om te vechten en vermoorden ze weinig elven de laatste tijd.' Jennifer knikt. 'Dat was ons verhaal, nu vertellen jullie jullie verhaal.' We zuchten. Dan vertellen we waar we vandaan komen, wie we zijn en hoe we hier terecht zijn gekomen. Als we ons verhaal hebben afgerond zijn de anderen stil geworden. Na een tijdje laat Jennifer onze slaapplekken zien. We gaan er maar liggen, maar nu im weet dat er kannibalistische feeën in de buurt zijn kan ik niet slapen. Noor ook niet. Uiteindelijk ben ik zo moe dat ik in slaap val.
De volgende morgen wordt ik gewekt door gejuich en geschreeuw. Het verhaal over de feeën komt in me op en gelijk ben ik klaarwakker. Als ik me door de menigte heen wring zie ik dat er een jongen en een meisje onze kant op rennen. Ik schat ze in als iets van twaalf. Twaalf! Ze zijn hun ceremonie ontvlucht! Achter de twee kinderen komen mensen, ehm, feeën aanhollen. Gelukkig zijn de feeën niet erg snel. De jongen en het meisje zijn bijna in het kamp. Een paar rebellen rennen met een ongelooflijke snelheid naar hen toe en rennen met dezelfde snelheid weer terug. Nu kan ik de feeën voor het eerst goed bekijken. En ik kan je vertellen, er bestaan betere dingen op de wereld dan kijken naar deze feeën.
Sorry dat er niet heel veel gebeurde in dit hoofdstuk, maar wat uitleg is altijd handig. De details over hoe de feeën eruit zien krijg je in het volgende hoofdstuk te horen. Ik weet, ik heb de feeën een beetje eng gemaakt, maar het is eigenlijk heel leuk om erover te schrijven. Hopelijk ook om te lezen..... Ideeën en tips zijn altijd welkom. Schrijf als je wilt in de commentaar ofzo. Vooral ideeën over het uiterlijk van de feeën zijn nodig, want daarvoor heb im nog weinig inspiratie ... Bye!
PS: Ik bedoel van dat soort elven met normale lengte, best lenig en met puntige oren. Ze kunnen ook verschrikkelijk hard rennen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
