Pagkatapos bumili, umupo kami sa grass ground habang kumakain.
“Masarap ba?” tinanong kami ni Enrique.
“Ah, oo naman,” sagot ni Jana.
Hindi ako kumibo, tahimik lang ako habang kumakain.
“Uhm.. .. Iwan ko muna kayo dito ha? May bibilhin lang ako,” tumayo si Jana.
“Ha? Pero…..” ayoko sanang umalis sya.
“Sure. It’s okay,” sabi naman ni Enrique.
“Anong okay-okay ka diyan?” Naiinis na talaga ako.
At umalis si Jana.
2 mins. later
Sa aking isipan, “Ano ba to? Sus naman oh,”
“Uhm. Ano nga ang pangalan mo ulit?” tumingin saken si Enrique.
“Krishna Mandy Guivarra ang pangalan ko,” sagot ko sa kanya.
“Diba 15 ka palang?” tanong ni Enrique saken.
“Oo, bakit naman?” di ako tumingin sa kanya.
“Ahh, wala,” at patuloy syang kumain.
“Taga-dito ka rin ba?”
Ah, hindi. Actually, sa States ako pinanganak and then dito ako lumaki,” ito naman ang kanyang sagot saken. Wow! English ha.
“Wah! Ayos ha,” ngumiti ako sa kanya.
“You know what? You’re so beautiful,”
Biglang lumabas ang pagkain sa bibig dahil sa narinig ko. "Ay, pasensya na. Bigla kasing umiba ang lasa ng pagkain ito eh," sabi ko.
“And do you want another?” tumayo si Enrique.
“Ah, huwag na. Salamat nalang,” pinunasan ko ang aking bibig.
“Nakakatawa ka talaga, Kr-Krishna,” umupo sya ulit.
“Salamat naman kung ganun,” sabi ko.
“May boyfriend ka na ba?”
Napatigil ako, “Ha?”
Ngumiti lang si Enrique.
“Uhm. Wala.. wala…” nahihiya talaga ako.
“Bakit naman?” tanong nya saken habang kumakain.
“Alam mo, hinahanap na ako sa bahay eh. Sige, bye,” tumayo nalang ako.
“But wait!” hinawakan nya ang kamay ko.
Tumakbo nalang ako ng mabilis.
