Stalker

Part 11 - Ontsnapping

Heey! Ik wil even weten wie er allemaal dit verhaal leest... Want ik heb niet zo veel votes & comments dus ik ben niet echt gemotiveerd om verder te schrijven... Als een van jullie perse wil dat ik verder schrijf, laat dat dan even weten met een mooi berichtje of een follow ofzo? Anders stop ik er mee.

~

*Isabel's POV*

De doktor kwam binnen.

'Sorry mevrouw, het visite uur is voorbij, u moet vertrekken.'

Sam stond op en zwaaide naar me.

'Neem de volgende keer mama mee, okee Sam?' Ze knikte terug. Toen ze weg was richtte de dokter zich weer naar mij.

'Je moet rusten, ik zou gaan slapen als ik jou was.' Ik deed mijn ogen dicht en probeerde te slapen.

*Melanie's POV*

Ik hoorde de deurknop draaien. Nee! Niet nog eens, ik smeek het. Er kwam een maan binnen met een hoed op. Toen ik begon te huilen zette hij zijn vinger op mijn mond als teken om stil te zijn.

'Ik ga je hier weghalen.' Fluisterde hij. Kon ik hem vertrouwen? Ik bedoel, hij heeft een hoed op. Het moest wel, erger als dit kon het niet.

'Kom mee.' En hij wees naar de deur. Langzaam schuifelde ik naar voren met mijn blote voeten naar de deur. Toen we er voor stonden trok hij zijn jas open ik duwde mij er in. Hij ritste zijn jas weer dicht. Ik zat nu met mijn hoofd tegen zijn borstkast aan. Gelukkig was het een lange jas en liepen er niet veel mensen rond. Toen we in de hal waren trok hij de deur achter zich dicht. Ik liep stapje voor stapje op het zelfde ritme als hij. Ik stopte toen hij stopte. Ik merkte dat hij een deur open deed die naar buiten leidde omdat ik een beetje licht door de dikke jas heen zag komen. Vrijheid! Toen ik buiten stond onder zijn jas bevroor ik gelijk. Het was super koud en ik liep op blote voeten met korte mouwen. Hij ritste zijn jas open en ik kon gelijk zijn gezicht zien. Toen ik dat zag rende ik gelijk zo snel mogelijk weg. Dit was de man die mij hier in had gekidnapt! Ik herkende het aan zijn ogen. Ik rende en rende maar hoorde voetstappen achter me aan rennen. Shit! Werd ik weer gestalkt! Door dezelfde persoon! Ik rende een steegje in zonder het bord te zien. Het liep dood. De man kwam de hoek om.

'Maak je geen zorgen! Ik ben familie van je... Ik weet dat ik je hierin heb gebracht maar toen wist ik nog niet wie je in werkelijkheid was! Mijn baas, hij bestuurd me. Hij zegt dat ik dit alles moet doen anders kidnapt hij mijn zusje. Ze is pas vijftien en dat wil ik echt niet. Je heet Melanie, toch?'

Ik knikte zachtjes.

'Waar woon je?' Ik vertelde hem mijn adres en hij bracht me thuis in zijn auto. Toen ik uitstapte riep hij nog iets.

'Vergeet nooit je sleutels meer!' En toen gooide hij de sleutels. God zijn dank. Ik ben weer veilig thuis. Maar hij zei dat ik familie was. Ben ik zijn nicht ofzo?

~

Dus ... Reageer als je wilt dat ik verder schrijf? En 75 votes & een paar leuke berichtjes voor het volgende hoofdstuk.

Xxx love youu